Zasłużyłeś recenzja

"Ure­gu­lo­wał ra­chu­nek i szyb­ko się ulot­nił.
– Wódka jest dla mą­drych ludzi – po­wie­dział sam do sie­bie, zresz­tą jak zwy­kle dzień po. – Wczo­raj za­sza­la­łem, a dzi­siaj muszę to od­cier­pieć…"

"– Chciał­bym się z tobą spo­tkać, po­wspo­mi­nać tro­chę, napić się Ducha Pusz­czy z Haj­nów­ki jak za daw­nych lat.
– Jasne! Przy­jeż­dżaj, kiedy chcesz. Daj mi tylko wcze­śniej znać, abym mógł się przy­go­to­wać na twoją wi­zy­tę.
– Dzię­ku­ję, Włod­ku. Super było cię usły­szeć. Do zo­ba­cze­nia. "

"– Cześć, Wło­dek! To znowu ja. Dzwo­nię, aby po­wie­dzieć, że mógł­bym za­wi­tać w twoje progi w czwar­tek. Aku­rat w środę za­czy­na się długi week­end ma­jo­wy. Po­my­śla­łem, że to dobry czas, aby się spo­tkać. Co ty na to? – pro­du­ko­wał się skrę­po­wa­ny, bojąc się, że Wło­dek mu od­mó­wi.
– Jasne! Pa­su­je mi jak naj­bar­dziej. My­śla­łem o na­szej ostat­niej roz­mo­wie. Za­ło­ży­łem, że się roz­my­śli­łeś…
– Nie, skąd­że. Mia­łem parę spraw do za­ła­twie­nia. Tro­chę ze­szło, ale je­że­li to nadal ak­tu­al­ne, chciał­bym się spo­tkać.
– Tak jak mówię, mi pa­su­je. Przy­jeż­dżaj!"

"– Wchodź! – usły­szał i szyb­kim kro­kiem skie­ro­wał się pod drzwi z nu­me­rem dwa­dzie­ścia trzy.
– No nie wie­rzę, je­steś! – Wło­dek wy­krzy­wił usta w uśmie­chu, spo­glą­da­jąc na daw­ne­go ko­le­gę.
– Je­stem, Włod­ku! Cie­szę się, że cię widzę – od­parł Mar­cel.
Wpa­dli sobie w ob­ję­cia, po­kle­pu­jąc się po ple­cach w ser­decz­nym uści­sku.
– To jest moja żona, Bar­ba­ra. Po­znaj­cie się. – Męż­czy­zna w końcu od­su­nął się z przej­ścia, za­pra­sza­jąc go­ścia do środ­ka.
– Dzień dobry pani. Je­stem Mar­cel – rzekł lekko skrę­po­wa­ny Kow­nac­ki."

"Nie­ofi­cjal­nie do­wie­dzie­li­śmy się, że śled­czym udało się z do­tych­cza­so­wych liter uło­żyć pewne zda­nie bądź stwier­dze­nie, ale dla dobra śledz­twa nie ujaw­nio­no tre­ści.".