Zgorzelisko recenzja

Dwa pokolenia, dwa światy, jedna tajemnica, która mimo upływu kilku dziesięcioleci postawi na głowie życie wielu osób.
Radek, były żołnierz, po odejściu ze służby znajduje nową zawodową drogę, która daje mu satysfakcję i pozwala wykorzystać zdobyte w armii umiejętności.
Karolina, psycholożka, która niedawno pochowała matkę, przed dojmującym poczuciem samotności ucieka w pracę.
Drogi obojga krzyżują się w tajemniczym hotelu Rysy pod Zakopanem. Istniejący od kilkudziesięciu lat, pamiętający najlepsze czasy komunistycznym władz, obiekt ma za chwilę przestać istnieć. Dla Radka i Karoliny to zatem ostatnia chwila, by otworzyć bramy do przeszłości, poznać kawałek historii swojej rodziny i raz na zawsze uwolnić się od demonów minionych czasów.
Odkrycie prawdy nie będzie jednak tak łatwe, jak mogło się wydawać. Na drodze bohaterów staną bowiem wysoko postawione osobistości, które mają swój interes w tym, by kłamstwa dawnych lat nie ujrzały światła dziennego.

Historia zaczyna się niewinnie, zamiast wyraźnych kryminalnych symptomów dając nam najpierw dość szczegółowe profile psychologiczne postaci. Okazuje sie to jednak niezwykle istotne dla dalszego rozwoju sytuacji.

"Zgorzelisko" to smutna dość historia o tym, jak grzechy przeszłych pokoleń mogą wpłynąć na losy kolejnych. Jak tajemnice przeszłości są w stanie wyryć piętno na wiele dziesięcioleci. Sam rozwój sprawy i odsłaniane kolejno wątki wydają się dość przewidywalne. Całość czyta się jednak z przyjemnością, a zakończenie, muszę przyznać, wyrwało się poza ramy, jakie dla niego podczas lektury zbudowałam. Na docenienie zasługuje również sprawność, z jaką autorka porusza się po tematach związanych z życiem w górach. Widać, że pisze o dobrze znanym sobie miejscu i kulturze. To nadaje wiarygodności całej powieści, która okazuje się być naprawdę dobrym, choć bardzo lekkim, pozwalającym na relaks podczas lektury, kryminałem. Dość mocno rozbudowany obyczajowy poziom książki sprawia, że książka ta przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom gatunku.