Zielone pastwiska recenzja

Muszę przyznać, że być może nie będę zbytnio obiektywna w ocenie tej książki, ale po prostu bardzo lubię Sagę Wiejską Kasi Bulicz-Kasprzak, zresztą polubiłam wcześniej inne dostępne mi książki autorki i można powiedzieć, że skradła mi serce. Jednak czytając opinie czytelników, wiem że nie nie tylko mnie się ta seria podoba. Trochę mi się dłużył czas oczekiwania na "Zielone pastwiska" i jeżeli jeszcze kiedyś powstanie inna saga, to raczej będę ja czytać gdy będą wszystkie części wydane. Trochę czasu musiałam poświęcić na przypomnienie sobie bohaterów, ale warto było.

"Zielone pastwiska" są może trochę bardziej wolne, ale mimo to i tak znakomite, czyta się tak zachłannie, że trudno jest odłożyć książkę na późniejszy termin. Autorka Sagi po raz kolejny udowadnia czytelnikom, że potrafi barwnie snuć piękne, mądre i wielowątkowe opowieści o mieszkańcach z okolic Tynczyna. Czytając, czujemy się tak jak w rodzinie, mnie przypominają się opowieści babci i moich starszych ciotek o dawnych czasach. Kasia Bulicz-Kasprzak bardzo składnie połączyła prawdziwe życie dawnych chłopów z fikcją literacką. Fabuła rozwija się w naszej wyobraźni niczym taśma z filmem, zadziwia emocjami i wciąga w akcję bez pamięci. Bohaterzy są bardzo dobrze wykreowani, wśród niektórych z nich można nawet znaleźć znajomą postać...

Nie będę streszczała tej książki, bo nie w tym rzecz, powiem tylko, że tym razem możemy poznać losy bohaterów w okresie międzywojennym. Polska jest już niepodległym państwem, więc mogłoby się wydawać, że powinno się wszystkim lepiej powodzić, lecz kryzys gospodarczy miał znaczący wpływ na życie mieszkańców Tynczyna. Choroby i nawet głód nie omijały mieszkańców, lecz przecież takie jest życie. Raz jest lepiej a raz gorzej.

Na koniec zacytuję fragment, który bardzo mi się podoba:

Czekam na dalsze losy mieszkańców Tynczyna...
Polecam,
jeżeli jednak ktoś chciałby zacząć od tej części to powiem wam, że czytajcie jednak od pierwszej części, bo tylko wtedy to ma sens.