Drżenie recenzja

Jest coś ,co bardziej wnika pod skórę niż ciepło promieni słonecznych. Tym czymś jest zimno ,które pojawia się wraz z nadejściem zimy. Dla wielu ludzi jest to równoznaczne z lepieniem bałwana czy jazdą na nartach ,ale innym kojarzy się z samotnością ,ciszą ,zmianą ,utratą ,a nawet śmiercią. Właśnie te słowa mogą opisać "Drżenie" Maggie Stiefvater.

Grace w dzieciństwie została pogryziona przez wilki ,ale jeden był inny. Nie atakował ,tylko stał z boku i patrzył się na nią swoimi złotymi oczami. Właśnie ich dziewczyna wypatrywała każdej zimy w lesie koło domu ,aż spotkała chłopaka ,Sama o takich samych oczach. Odkrywa ,że on był tym wilkiem. W spędzeniu wspólnego czasu zagraża im zimno ,które może sprawić ,że Sam zmieni się w zwierzę i być może nie powróci do ludzkiej postaci. Dlatego muszą zrobić wszystko by to się nie stało i uporać się z pewnym nowoprzemienionym chłopakiem.

Autorka ma talent do lekkiego pisania i przekazywania emocji. Choć można doliczyć się większej ilości opisów niż dialogów ,nie sposób się nudzić. Pomimo scen pełnych uczuć bohaterów ,nie ma się wrażenia ,że książka jest przesłodzona. Pani Stiefvater umie doskonale wszystko zrównoważyć. Smutnego i melancholijnego Sama uzupełnia pewna siebie Grace ,a trochę dowcipu dodaje postać Isabel.
Fabuła ,na pierwszy rzut oka ,może wydawać się banalna. Szkoła ,paranormalne istoty ,miłość o którą trzeba walczyć to wszystko było wykorzystywane już w wielu lekturach ,ale pisarka ujmuje to tak ,że nie mamy wrażenia ,iż czytamy to samo po raz setny. Pojawia się tu również inne spojrzenie na wilkołaki. Nie są one krwiożerczymi istotami zmieniającymi się podczas pełni ,lecz wilkami ,które kierują się zwierzęcym instynktem. Jak pewnie wielu ,którzy sięgali po tą książkę myślałam ,że będzie to coś na kształt "Dziewczyny w czerwonej pelerynie" czy "Zmierzchu" jak sugeruje "The Observer" na okładce. Fakt, momentami podczas czytania miałam takie skojarzenia ,ale szybko mi umykały ,a w końcu stwierdziłam ,że "Drżenie" jest inne. Z trudem ,jednak ,oceniam czy lepsze czy gorsze. Pomimo znikomej akcji ,od bestsellera Maggie Stiefvater trudno się oderwać ,przebudzić z pięknego zimowego snu jakim jest. Szokował mnie , smucił ,bawił i zaskakiwał. W tym momencie powinnam przyznać się ,że sięgałam po tą pozycję z dużą rezerwą ,a skończyłam czytać oczrowana. Tak było. Przyznaję się. Gorąco polecam ,ale czyż ta magiczna okładka nie jest wystarczającą zachętą ? :)