Życie do poprawki recenzja

Życie Małgorzaty na pozór wyhamowało, ustabilizowało. Znalazła równowagę w życiu. To, o czym marzyła, się spełniło, mieszkanie nad morzem, zachody słońca, jej kariera pisarska nabrała rozpędu. I właśnie wtedy okazuje się, że Adam, z którym los zetknął ją ponownie po latach, zaginął. Małgorzata rusza na ratunek.
Marta Osa rewelacyjnie radzi sobie z powieściami obyczajowymi, a to, co w nich najpiękniejsze to, że są pisane na bazie prawdziwego życia. Także w jej najnowszej książce poczuć można realność wydarzeń, głęboko odzwierciedlona rzeczywistość i bezbłędnie wykreowani bohaterowie.


Po przeczytaniu pierwszej części zastanawiałam się, co jeszcze Marta Osa może nam zaserwować? Muszę przyznać, że tego się nie spodziewałam. Autorka do tej części dodała trochę humoru, szczyptę miłości, ździebko szaleństwa i ociupinkę kryminału. Pozwoliła nam na samodzielne odkrywanie tajemnic otulających życie głównych bohaterów i mogliśmy rozwikłać zagadkę związaną z losami Adama.


Pokutuje w nas taki stereotyp, że emerytura to szydełko, wyglądanie przez okno i Radio Maryja. Marta Osa zaserwowała nam historię, która odzwierciedla życie ludzi po sześćdziesiątce. Bo gdy ten pierwszy etap życia mamy już za sobą, to na emeryturze zaczynamy zupełnie nowy i jak on będzie wyglądała, to tylko zależy od nas. Ile to razy słyszeliśmy, życie zaczyna się po sześćdziesiątce, jednak nie kończy się zaraz potem. Świat należy do nas w każdym wieku, tylko że po sześćdziesiątce wiemy dobrze, czego chcemy i mamy na to czas.

U naszej bohaterki okres emerytury, okazał się najbardziej barwny i emocjonujący z wszystkich etapów jej życia. Małgosia w bardzo sprytny sposób, emerytalny nadmiar czasu, przekształciła w prawdziwą przygodę. Otworzyła się na innych ludzi, zmieniła nawyki żywieniowe, wyzwoliła w sobie chęć poznawania czegoś nowego. Zaczęła od nowa odkrywać uroki życia, czerpać z tego miłość i energię, zachowując przy tym niezależność.


Wiek to tylko liczba. ,,..umiera się raz. Żyje się każdego dnia od nowa. Pamiętaj o tym’’
,,Co było, już nie wróci. Trzeba żyć dniem dzisiejszym, cieszyć się każdą chwilą i wierzyć, że jest jeszcze jakaś przyszłość’’.