Gołąb i wąż recenzja

[Książkę czytałam w oryginale]

Louise - czarownica, która opuściła swój sabat oraz Reid Diggory - zaprzysiężony łowca jej rasy, połączeni małżeństwem. Co może pójść nie tak? Dosłownie wszystko.

Zacznę od tego, że Lou to zdecydowanie złota kobieta. Jej poczucie humoru trafia u mnie w punkt. Podoba mi się również w niej to, że nie boi się ukazywać swoich emocji, nie jest nieustraszona, wręcz przeciwnie, w wyniku okoliczności, w jakich się znajduje jej życie, przepełnia strach. Mimo to dalej brnie do przodu. Nie zamierza być niczyją ofiarą i stara się walczyć do samego końca.

O Reidzie powiem przede wszystkim to, że jest to naprawdę uroczy chłopak. Żałuję, że nie zaczęłam liczyć, ile razy w ciągu całej historii pojawił się na jego twarzy rumieniec. W dodatku jaki romantyk! Nie można jednak zapomnieć, że wciąż jest łowcą. W związku z tym ma bardzo twarde zasady, co niestety nie współgra z charakterem Lou. Reid jest bardzo oddany swojej pracy, dlatego każda porażka z nią związana jest dla niego szczególnie bolesna.

Relacja tej dwójki bardzo przypomina mi Ninę i Matthiasa z "Szóstki Wron" co uważam oczywiście za plus.

Trudno mi uwierzyć, że to debiut autorki Shelby Mahurin, ponieważ moim zdaniem nie odstaje ona wielce od doświadczonych autorów YA! Świat wykreowany przez nią może i nie jest czymś nowym, czymś co mogłoby mnie jakoś niesamowicie zaskoczyć, ale autorka nadaje świetny klimat tej opowieści. Sprawia, że nie da się od niej oderwać. Romans między głównymi bohaterami wywołuje olbrzymie emocje i jest napisany naprawdę fenomenalnie. Podczas czytania scen z nimi, emocje buzowały we mnie przez następne kilka minut po odłożeniu książki. Mimo to, nie podobała mi się jedna rzecz - to jak została rozwiązana sprawa ich ślubu, wydało mi się to strasznie nienaturalne i na siłę, jednak rozumiem, że było to konieczne by w ogóle pociągnąć tę historię dalej. Za jedną z większych was uważam również zakończenie. W niektórych momentach wydawało się ono strasznie chaotyczne i trudno mi było za nim nadążyć. W jednej chwili działo się zbyt dużo rzeczy na raz. Mam wrażenie, że autorka pisała je już od niechcenia, byle by przejść do wydarzeń z drugiego tomu.

Mimo to, książkę czytało mi się naprawdę wspaniale. Te wszystkie wady nie umywają się do tych emocji, które przeżyłam z naszymi bohaterami. Nie mogę się już doczekać drugiego tomu i mam nadzieję, że będzie on tak samo niesamowity, jak i nie lepszy.