Wyszukiwarka

“Nigdy nie bój się morza. Nigdy nie waż się myśleć, że morze jest okrutne albo niesprawiedliwe. Tacy bywają wyłącznie ludzie. Morze jest po prostu sobą.”

“Morze. Morze zachwyca, morze zabija, wzrusza, przeraża, niekiedy wywołuje nawet śmiech, co jakiś czas znika i udaje jezioro, albo piętrzy burze, pożera statki, daje bogactwo, nie daje odpowiedzi, jest mądre, jest łagodne, jest potężne, jest nieprzewidywalne. Ale przede wszystkim morze wzywa. (...) W gruncie rzeczy nie robi nic innego, tylko wzywa. Nigdy nie przestaje, przenika cię, czujesz je na sobie, chce właśnie ciebie. Możesz udawać, że nie słyszysz, ale na nic się to nie zda. Nadal będzie cię wołać. To morze, które widzisz, i wszystkie inne, których nie zobaczysz, ale czekać cię będą zawsze, przyczajone, cierpliwe, o krok od twojego życia. Będziesz słyszała ich niezmordowane wołanie.”

“Tak to czasem bywa, myśli Pru: kiedy rozmowa wartko płynie, a śmiechom nie ma końca, nawet całe morze alkoholu nie uderza do głowy.”

“Lekarz nie może przekazywać sensów swoim pacjentom, podobnie jak wykładowca nie może ich przekazywać swoim studentom. Mogą im za to dawać przykład, egzystencjalny przykład osobistego zaangażowania w poszukiwanie prawdy. Tak się składa, że odpowiedzi na pytanie o sens życia człowieka możemy udzielić wyłącznie całym swoim bytem - samo życie stanowi odpowiedź na pytanie o jego sens. Innymi słowy, moralność musi mieć wymiar nie tylko ontologiczny, ale i egzystencjalny.”