Wyszukiwarka

“– A co tak na­praw­dę wiesz o Ziemi? – od­po­wie­dział py­ta­niem Qav. – Nie dziwi cię nagły skok tech­no­lo­gicz­ny w ostat­nich la­tach? Że dziś prak­tycz­nie cały świat no­sisz w kie­sze­ni, w po­sta­ci te­le­fo­nu? Że rządy i szem­ra­ne kor­po­ra­cje wy­sy­ła­ją sondy ko­smicz­ne na inne pla­ne­ty, nie zna­jąc tak na­praw­dę wnę­trza wła­snej? Ale nie po­tra­fią stwo­rzyć cze­goś w ro­dza­ju „ko­mo­ry zdro­wia” dla zwy­kłe­go czło­wie­ka, która po wpro­wa­dze­niu ta­kich da­nych, jak płeć, wiek i wzrost, ska­no­wa­ła­by or­ga­nizm, na­mie­rza­jąc, po­wiedz­my, ogni­ska za­pal­ne, po czym uzdra­wia­ła je?”

“Kilkuletnia honda civic pełniła dziś funkcję biura. Nie lubiła samochodów. Dużo lepiej pracowało jej się w pokojach hotelowych, prywatnych mieszkaniach, a nawet w plenerze na kocu. Większa przestrzeń dawała większe pole manewru, automatycznie skracając czas pracy.”

“Nie zdawałem sobie sprawy, że droga będzie nieodśnieżona. Dzień był pogodny, a słabe słońce zdołało rozpuścić śnieg na tyle, by opony mojej hondy civic kręciły się, jak chciały, więc musiałem zjechać z góry i wypożyczyć łańcuchy za astronomiczną kwotę, a później klęczeć w śniegowej chlapie na poboczu, próbując je założyć, podczas gdy glutowe stalaktyty swobodnie zwisały mi z nosa.”