Arnold Allan Lazarus

Arnold A. Lazarus w 1956 roku ukończył psychologię na Uniwersytecie Wiywatersrand w rodzinnym mieście. Cztery lata później obronił pracę doktorską.

Jego zainteresowania od samego początku koncentrowały się na zagadnieniach związanych z psychoterapią. W 1958 roku opublikował w South African Medical Journey artykuł o nowej formie terapii – nazwał ją terapią behawioralną.

Arnolda Lazarusa wskazuje się często jako tego terapeutę, który po raz pierwszy zastosował technikę desensytyzacji w leczeniu pacjentów cierpiących z powodu fobii. Był również wśród pionierów stosowania technik opartych o teorie uczenia się wobec pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi. Pracując klinicznie szybko dostrzegł niedostatki technik behawioralnych. Efektem jego przemyśleń była wydana w 1971 roku książka „Behavior Therapy and Beyond”, w której po raz pierwszy znalazło się określenie „terapia poznawczo-behawioralna” (cognitive behaviour therapy – CBT).

Kolejne lata pracy przynosiły doskonalenie opracowanego podejścia. Analizując długoterminowe wyniki efektow terapii poznawczo-behawioralnej zwrócił Lazarus uwagę na zróżnicowanie wyników. Wskazywało to, że niektóre jednostki kliniczne w większym stopniu podatne są na działania terapeutyczne. Skłoniło to go do wyodrębnienia 7 kluczowych modalności, które w praktyce klinicznej powinny być diagnozowane i leczone. Do modalności tych zaliczył: zachowanie, fizjologię, poznanie, relacje interpersonalne, wrażliwość zmysłową, wyobraźnię i uczucia. Założenie to stało się podwaliną opracowanej przez niego metody, którą nazwał terapią multimodalną. Założniem metody było dopasowanie interwencji terapeutycznej do indywidualnego profilu pacjenta. W 1976 roku otworzył w Kingston w New Jersey Instytut Terapii Multimodalnej. Kolejne tego typu placówki powstały między innymi w Nowym Jorku, Ohio, Wirginii, Pensylwanii. Jednocześnie z otwarciem pierwszego instytutu opublikowana została książka „Terapia multimodalna”.

Począwszy od 1975 roku Arnold Lazarus publikuje również pozycje popularno-naukowe i poradniki psychologiczne. W języku polskim ukazały się m.in. „Jak nie wpaść w depresję” i „Mity na temat małżeństwa”.