Cytaty Blair Braverman

“Nim zobaczyłam słońce, wpierw je poczułam. Obruszałam upartą bryłę lodu, gdy nagle załamał mi się obraz, a po skórze przebiegł prąd. Po chwili odzyskałam wzrok, a krajobraz - zamarznięty fiord, ciągnące się za szkołą góry - zapłonął jak knot i wybuchł wokół mnie białą pożogą.”

“Ktoś powiedział, że jest minus czterdzieści, ktoś, że minus pięćdziesiąt; dokładna temperatura nie miała znaczenia. Jak było zimno? Piździało równo. Za zimno na błędy. Nasze oddechy ciągnęły się za nami jak ślady stóp.”

“Byłam na Arktyce, a na Arktyce nic mnie już nie zaskoczy. Świat wydawał się dziwaczny i radosny.”

“Leżałam w łóżku i wyobrażałam sobie uchylane drzwi, szczelinę światła rozszerzającą się i zwężającą na odległej ścianie, ciężar kroków. Materac zapadający się pod jego siadającym ciałem. Dalej moja wyobraźnia nie sięgała; obecność fara pośród mroku była wystarczająca.”

“Mężczyźni z Malangen trudnili się polowaniami na foki i wielorybnictwem: po miesiącach spędzonych na Oceanie Arktycznym wracali do domu ze stertami futer, niedźwiadkami polarnymi, które sprzedawali w Europie, oraz oślizgłym, czarnym foczym mięsem w ilości wystarczającej do wykarmienia rodziny.”