Cytaty Celina Mioduszewska

Dodaj cytat
W labiryncie życiowych dróg każdy odnajduje swoją autostradę, szosę, gościniec, aleję czy brukiem usłany szlak.
Imię, jak geny i majątek, powierzają nam inni.
Plany, marzenia, młodzieńce aspiracje. Wszystko cudne, optymistyczne, dodające skrzydeł. Życie pisze jednak przewrotny scenariusz.
Zioła są lekiem na wszelkie zło ciała i duszy.
Bez przeszłości, nie ma przyszłości. Wzorce trzeba propagować.
Życie to cała seria nieprzewidzianych zdarzeń.
Byli zbyt młodzi, żeby wiedzieć, że z miłością jest jak z dzieckiem. Wymaga pielęgnacji, ale też surowego wychowania, delikatności i czułości zarazem.
A los? W przypadku wszystkich jest wielką niewiadomą. Z jednej strony zniewala, z drugiej – gna ku lepszemu.
W życiu nie może być nigdy czarno albo biało. Życie to cała seria pytań, na które trudno znaleźć najtrafniejszą odpowiedź.
Ot, i ludzkie życie. Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem tak. Tylko nie wiemy, kiedy i w jakich okolicznościach.
Niestety, czasu nie da się cofnąć. Czas jest wartością, na którą człowiek nie ma wpływu.
(…) szacunek okazany drugiemu człowiekowi wraca ze zdwojoną siłą. Na szacunek trzeba zapracować. Szacunek jest wartością, której nie da się kupić.
Życie ludzkie płynie wartko. Czas ucieka nieubłaganie i nie zawraca. Tylko pory roku zataczają koło.
Życie jest wielką niewiadomą. Nigdy nie można być pewnym swojego miejsca na ziemi.
Koleje życia są nieprzewidywalne. Niby mówi się, że człowiek jest kowalem własnego losu, ale to twierdzenie nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.
A życie tylko czasem jest dla człowieka łaskawe. Tylko czasem… Zazwyczaj to zgryzota i dylematy.
(…) zdobywanie oznacza trud i poświęcenie. Zdobywanie nie ma nic wspólnego z łatwizną. Zdobyte w trudzie i znoju jest cenne.
Mieć przyjaciela to ważna wartość w życiu, bez względu na to, ile się ma lat.
Człowiek bez domu rodzinnego to jak ciało bez duszy.
Dlaczego w życiu musimy napotykać na liczne i zróżnicowane przeszkody? Dlaczego ten świat jest tak skonstruowany? Dlaczego stwórca nie obmyśli bardziej przyjaznego jednostce ludzkiej scenariusza? Dlaczego, dlaczego, dlaczego?
Życie umyka. Upływ czasu skłania do sporządzenia zysków i strat, może dokonania korekty. Czasem chciałoby się zwolnić, zmienić bieg na mniejszy, ale niestety życie stawia nowe wymagania.
Dzieci u dziadków. Zobaczy je jutro. Miała ich dość, gdy były w domu, brakowało jej ich, gdy były poza nim.
Wiedziała już, że do miłości nie można się zmusić. To wyższe uczucie, któremu możemy tylko pomóc.
Ile znaczy sama myśl o tej, która wydała nas na świat, w chwilach szczególnie trudnych?
Życie jest przewrotną loterią, lubi płatać figle, krzyżować ludzkie plany, przekreślać samorealizację.
Dzisiaj jej wnętrze jakby broniło się przed urojeniem jakiejkolwiek łzy. Choć bardzo siliła się, żeby wraz z nimi oczyścić duszę, dać jej ulgę, a tu nic.
Kronikarz powinien utrwalić wszystko, co pamięta. Jednak pamięć ludzka przypomina mgłę. Jest rozmazana i ulotna.
Utrzymujemy więzi, czy świadomie je zatracamy, tłumacząc się brakiem czasu?
Całe życie pisał dyktando. Niestety było w nim mnóstwo błędów różnego typu. Poprawa nie była możliwa.
Gorączka ciała i gorączka duszy - jedna i druga ma niszczycielską moc.