Cytaty Charlotte Brontë

Dodaj cytat
Czym w oczach Tego, którego dziełem są wszystkie firmamenty, który tchnął życie we wszystko, co istnieje na ziemi i pośród gwiazd tam, w górze wydają się różnice dzielące ludzi?
Nikt nie puszcza się na rwące, zmącone wody miłości, jeśli nie przyświeca mu gwiazda nadziei.
Płonęłaś cała wczoraj w chłodnej poświacie księżyca, gdy podniosłaś bunt przeciwko losowi i domagałaś się równości ze mną
Nie było na świecie głupszej istoty od Jane Eyre; nie było na świecie niedorzeczniejszej idiotki, karmiącej się słodkimi kłamstwami, połykającej truciznę, jak gdyby to był nektar.
(...) sama wydrzesz sobie prawe oko, sama odetniesz sobie prawą rękę; serce twoje będzie ofiarą, a ty kapłanem, który ją przebije.
Posiedźmy tu dziś wieczór, choćby nie było nam sądzone nigdy już zasiąść razem
Ludzie skryci często istotnie więcej potrzebują szczerego omówienia swoich uczuć i smutków niż ludzie wylani. Najsurowszy na pozór stoik jest ostatecznie człowiekiem i wdzierając się śmiało i życzliwie w taką milczącą duszę wyrządza się jej niekiedy pierwszorzędną przysługę.
Daleko lepiej jest cierpliwie znosić ból, którego nikt nie odczuwa prócz ciebie, niż popełnić czyn nierozważny, którego złe następstwa rozciągnęłyby się na wszystkich twoich bliskich.
Wszystko to było bardzo miłe: nic tak nie uszczęśliwia człowieka jak poczucie, że się jest kochanym przez bliskich i że obecnością swoją sprawia się im przyjemność.
Piękność leży w oku patrzącego.
Chciałem Cię tak szalenie rozkochać w sobie, jak sam się w Tobie kochałem, a wiedziałem, że zazdrość będzie mi najlepszym sprzymierzeńcem w osiągnięciu tego celu.
Jest ci zimno, ponieważ jesteś sama; żadne zetknięcie nie krzesze z ciebie tego ognia, który jest w tobie. Jest ci niedobrze, ponieważ najlepsze z uczuć, danych człowiekowi, najwyższe i najsłodsze, trzyma się z dala od ciebie. Jesteś niemądra, ponieważ jakkolwiek cierpisz, nie chcesz przyznać skinieniem tego uczucia, nie chcesz posunąć się krokiem tam, gdzie ono na ciebie czeka.
A jednak miałabyś obowiązek to znieść, gdybyś tego nie mogła uniknąć; tylko słaby i niemądry człowiek mówi, że nie może znieść tego, co los każde mu znieść.
Ponad wszystkimi innymi uczuciami górowało silne, jakkolwiek mętne przeświadczenie, że lepiej jest iść naprzód, aniżeli cofać się i że mogę iść naprzód, że droga jakaś - najciaśniejsza bodaj i najtrudniejsza - otworzy się przede mną
Najważniejszą wiedzą, którą człowiek powinien posiąść, jest znajomość samego siebie i kierunku, w którym on sam podąża.
Ludzkie serce potrafi wiele ścierpieć. Potrafi pomieścić w sobie więcej łez, niż ocean mieści w sobie wody. Nigdy nie wiemy, jak głębokie-jak szerokie jest nasze serce, póki nieszczęście nie napędzi nad nie chmur i nie zacznie na nie spływać czarny deszcz.
Od kobiet zwykle oczekuje się, że będą ciche, jednak kobiety czują to samo, co mężczyźni.
Nawet jeśli cały świat obróciłby się przeciwko tobie, jeżeli wszyscy sądziliby, że jesteś nikczemna, to dopóki twoje własne sumienie mówi, że postępujesz słusznie i nie ma w tobie winy, nie zostaniesz bez przyjaciół.
Życie jest zbyt krótkie, by warto było je spędzać na pielęgnowaniu uraz i rozpamiętywaniu złych rzeczy, które nam się przydarzyły.
Człowiek mówiąc, ze nie zniesie czegoś, co jest jego obowiązkiem, daje świadectwo własnej głupoty i słabości.
Większość wolnych ludzi zgodziłaby się na wszystko, byle dobrze im za to zapłacić.
Wyrzuty sumienia to trucizna niszcząca nasze życie
Szaleństwem jest, jeśli kobieta pozwoli, aby w jej sercu zagościła miłość która, jeśli nie zostaje odwzajemniona i nikt się o niej nie dowie, zniszczy życie, które ją zrodziło, a jeśli zostanie odkryta i odwzajemniona, to musi jak błędy ognik zaprowadzić ją na samotne bagna, skąd nie ma powrotu.
Choć przepaść dzieli nasze klasy społeczne i pozycję finansową, w mojej głowie i w sercu, we krwi i w każdym nerwie jest coś, co czyni mnie jego bratnią duszą.
A jakiego rodzaju historie lubisz, kochaneczko, najbardziej? Och, nie mam wielkiego wyboru! Ogólnie mówiąc, tematem każdej jest to samo: zaloty. Każda również kończy się taką samą katastrofą, znaną szerzej pod nazwą małżeństwa.
Ale czyż istnieje coś bardziej upartego niż młodość? Bardziej ślepego, niż niedoświadczenie?
Lepiej spróbować wszystkiego i odkryć, że wszystko jest próżne, niż niczego nie doświadczyć, wiodąc puste życie.
Błądzimy, upadamy, jesteśmy upokarzani - ale potem stąpamy ostrożniej. Chciwie pijemy truciznę ze złotego pucharu występku, a potem chorując, czujemy się poniżeni.
W sytuacjach prawdziwego zagrożenia mężczyźni nie życzą sobie obecności kobiet.
Ale kiedy ludzie przez długi czas są wobec nas obojętni, sami w końcu stajemy się obojętni na tę ich obojętność.