Edward Kurowski

Edward Kurowski – polski prozaik.

Rodzicami Edwarda Kurowskiego byli kolejarz Grzegorz Kurowski i Genowefa z domu Kłos. W rodzinnym Chyrowie uczył się w szkole podstawowej aż do 1939 roku, gdy po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Chyrowa przez wojska radzieckie wywieziono ich do obwodu swierdłowskiego na Uralu. Po nieudanej próbie ucieczki został osadzony w kołchozie pod Miczuryńskiem. Kontynuował tam naukę w Starochmielowskiej Szkole Średniej (ros. Старое Хмелевое). W 1944 wcielono go do Armii Czerwonej – służył w jednostce w Tambowie. Uzyskał skierowanie do Ludowego Wojska Polskiego i służył w 1 Samodzielnym batalionie inżynieryjno-lotniskowym w Łodzi aż do 1946, gdy został zdemobilizowany.

Po zakończeniu służby wojskowej Edward Kurowski zamieszkał razem ze swoimi rodzicami we wsi Pawłowice w gminie Skarszyn pod Wrocławiem (obecnie dzielnica Wrocławia Pawłowice). W 1947 w liceum w Trzebnicy zdał maturę i przeniósł się do Wrocławia.

W latach 1947–1951 studiował psychologię pedagogiczną na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1948–1953 był członkiem ZMP, od 1953 należał do PZPR.