Elżbieta Wichrowska – polska historyk literatury i kultury, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Polonistyki Stosowanej, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, pisarka.
Absolwentka XIII Liceum Ogólnokształcącego im. płk. Leopolda Lisa-Kuli oraz Uniwersytetu Warszawskiego (stopień magistra na Wydziale Polonistyki UW w 1986). W roku 2001 uzyskała stopień doktora w Instytucie Literatury Polskiej UW. W roku 2008 uzyskała stopień doktora habilitowanego.
Od 2012 profesor nadzwyczajny UW.
Od 2001 r. zatrudniona jako adiunkt w Zakładzie Literatury i Kultury Epok Dawnych w Instytucie Literatury Polskiej. Od 2008 adiunkt w Zakładzie Edytorstwa i Stylistyki w Instytucie Polonistyki Stosowanej. W latach 2008-2012 była wicedyrektorem Instytutu Polonistyki Stosowanej.
Od 2012 jest kierownikiem studiów doktoranckich Wydziału Polonistyki UW.
Od 2014 profesor tytularny.
Członek Polskiego Towarzystwo do Badań nad Wiekiem Osiemnastym, Zespołu Literatury Polskiego Oświecenia UW, Zespół Edytorstwa Instytutu Badań Literackich PAN, Społecznego Towarzystwa Oświatowego (członek – założyciel).
Członek Rady Naukowej Przeglądu Humanistycznego.
Członek redakcji Wiek Oświecenia, Ars Regia. Czasopismo poświęcone myśli i historii wolnomularstwa, Przegląd Humanistyczny (członek Rady redakcyjnej). Recenzent pisma Prace Polonistyczne.
Członek- założyciel I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie (i jednocześnie w Polsce) i wicedyrektor w pierwszym okresie funkcjonowania szkoły.
Autorka książek poświęconych kulturze Oświecenia i Wielkiej Emigracji.
Pasjonatka tajemnic starej Warszawy.