Twarz z lustra

Nie lubię książek opartych na tych samych schematach, a wydaje mi się, że ten schemat dzisiaj jest bardzo modny. Atrakcyjna i młoda bohaterka z traumatycznym dzieciństwem i rodzinnymi tajemnicami poznaje przystojnego, inteligentnego mężczyznę, który pomaga się rozwikłać rodzinne tajemnice. Oczywiście rozkwita romans, a w tle mamy wątki żydowskie.

Tym razem główna bohaterka, Łucja jest lekarzem neurologiem i psychiatrą. Może to jest konsekwencją tego, że jej matka chorowała na schizofrenię. Ojciec był hulaką i utracjuszem nie za bardzo zainteresowany rodziną. Mieszkała z nimi jeszcze Babcia, kobieta schorowana i zamknięta w sobie. Jak mówi bohaterka, smutną i po nocach płaczącą. W spadku po rodzinie zostaje jej skrzynia pamiątek, którą boi się otworzyć i zmierzyć się z przeszłością rodziny. Za sobą już ma nieudany związek i rozwód. Oczywiście pewnego razu na jej stół operacyjny trafia przystojny i inteligentny znany wydawca i kolekcjoner, Włodzimierz. Włodzimierz jest zaszokowany widokiem, gdyż w swoim domu ma portret kobiety z XIX wieku do złudzenia przypominający Łucję, a kupioną gdzieś na Pchlim Targu we Francji. Pod wpływem Włodzimierza otwiera skrzynię z pamiątkami rodzinnymi i razem z nim odkrywa przeszłość swojej rodziny, czasami dramatyczną i tragiczną. Pojawia się wątek kryminalny, a nawet wątki okultystyczne.

Książka może zaciekawić czytelników zainteresowanych historią Warszawy, a zwłaszcza Pragi, gdyż tam właśnie wychowała się bohaterka pow...