Frank Herbert

Ur. 8 października 1920 w Tacoma, zm. 11 lutego 1986 w Madison Jeden z ważniejszych przedstawicieli amerykańskiej literatury science fiction. Twórczość Herberta określana jest jako hard science fiction i łączy zagadnienia z zakresu ekologii, filozofii, teologii, psychologii i ekonomii. Herbert koncentruje się na naturze człowieka, na jego możliwościach i niebezpieczeństwach, które mu grożą ze strony wymykającej się spod kontroli techniki, systemów totalitarnych i narkotyków zmieniających stan świadomości. Inspirowały go religie: buddyzm, którego był wyznawcą[1], a także islam. Pisarstwo Herberta bardziej skupia się na przyszłości samego człowieka niż tworzonych przez niego technologii. Ukończył Uniwersytet w Seattle. Podczas drugiej wojny światowej służył w amerykańskiej marynarce wojennej. Po wojnie pracował m.in. jako operator telewizyjny, fotograf, komentator radiowy, reporter i redaktor gazet, był również poławiaczem małży i degustatorem win. Jego pierwsze opowiadanie nie należało do gatunku SF, a ukazało się w magazynie Esquire. W prasie fantastyczno-naukowej zaczął publikować od 1952, nie odnosząc wielkich sukcesów. Zaistniał dopiero w 1956 po wydaniu powieści Dragon in the Sea, która została określona jako "fantastyczno-naukowy kryminał ze skomplikowanym śledztwem psychologicznym". Następną powieścią była Diuna. Początkowo drukowana w czasopiśmie Analog Science Fact and Fiction w latach 1963-65, wydania książkowego doczekała się w 1965 roku, zdobywając uznanie czytelników i krytyków, którzy uhonorowali ją nagrodami Hugo i Nebula. Zachęcony olbrzymim sukcesem, Frank Herbert stworzył całą serię powieści Kroniki Diuny, których akcja rozgrywała się głównie na pustynnej planecie Arrakis. Kroniki Diuny są najbardziej poczytną i zdaniem wielu krytyków najlepiej opracowaną serią książek fantastyczno-naukowych na świecie. Są to kolejno: Diuna (Dune, 1965) Mesjasz Diuny (Dune Messiah, 1969) Dzieci Diuny (Children of Dune, 1976) Bóg Imperator Diuny (w innym wydaniu Bóg Cesarz Diuny; God Emperor of Dune, 1981) Heretycy Diuny (Heretics of Dune, 1983) Diuna: Kapitularz (w innym wydaniu Kapituła Diuną, Chapterhouse: Dune, 1985) Śmierć Herberta przerwała cykl, jednak autor pozostawił ogromną ilość materiałów, a w skrytkach depozytowych szkic kolejnej powieści, rozwijającej wątki rozpoczęte w tomie piątym i szóstym. Na kontynuację pracy nad sagą zdecydował się syn Herberta, Brian Herbert, który wspólnie z Kevinem J. Andersonem od kilku lat tworzy nowe powieści cyklu. Ponadto sagę Kroniki Diuny uzupełniają następujące pozycje: Eye (1985; zbiór opowiadań Franka Herberta zawierający krótki tekst Road to Dune ilustrowany przez Jima Burnsa, stanowiący swego rodzaju przewodnik po mieście Arrakin) Songs of Muad'Dib (1992; zbiór wierszy Franka Herberta pochodzących z powieści z cyklu Kroniki Diuny, pod redakcją Briana Herberta) Droga na Diunę (Road To Dune, 2005; zbiór zawierający alternatywną wersję powieści Diuna zatytułowaną Spice Planet (napisaną przez Briana Herberta i Kevina J. Andersona na podstawie notatek Franka Herberta), oryginalną propozycję artykułu They Stopped the Moving Sands, który bezpośrednio zainspirował Franka Herberta do napisania Diuny, liczną korespondencję autora Diuny i odmowy wydawnictw, które nie chciały przyjąć książki do druku, 12 niepublikowanych i alternatywnych wersji scen i rozdziałów Diuny i 5 Mesjasza Diuny oraz cztery opowiadania Briana Herberta i Kevina J. Andersona: A Whisper of Caladan Seas (opowiadanie, którego akcja rozgrywa się podczas ataku Harkonnenów na Atrydów), Hunting Harkonnens (stanowiące swego rodzaju wprowadzenie do powieści Butlerian Jihad), Whipping Mek (stanowiące swego rodzaju wprowadzenie do powieści Machine Crusade) i The Faces of a Martyr (stanowiące swego rodzaju wprowadzenie do powieści The Battle of Corrin))