Franz Viktor Werfel był austriacko-czeskim niemieckojęzycznym powieściopisarzem, dramaturgiem i poetą. Austriacki pisarz, eseista, tłumacz, dramaturg i librecista pochodzenia żydowskiego o korzeniach czesko-niemieckich. Był przedstawicielem ekspresjonizmu. W latach 20–tych i 30–tych należał do najczęściej czytanych autorów. Znany jest przede wszystkim jako autor "Czterdziestu dni Musa Dah" (1933/47), powieści opartej na wydarzeniach, które miały miejsce podczas ludobójstwa Ormian w 1915 roku i "Pieśni o Bernadetcie" (1941), powieści o życiu i wizjach francuskiej katolickiej świętej Bernadette Soubirous. Książka ta została sfilmowana.
Wychowywanie przez katolicką nianię, uczęszczanie do prywatnej szkoły ludowej prowadzonej przez pijarów oraz środowisko katolickiej Pragi ukształtowało młodość Franza Werfela. Od 1900 r. uczył się w praskim, niemieckojęzycznym gimnazjum »Deutsches Gymnasium am Graben«, od 1904 r. w »Deutsches Gymnasium Stefansgasse«, gdzie w 1909 r. zdał maturę. Będąc jeszcze w gimnazjum opublikował pierwsze wiersze.
Przebywając w Pradze poznał pisarzy Willy Haasa, Maxa Broda i Franza Kafkę, z którymi całe życie się przyjaźnił.
W 1910 r. Werfel odbył wolontariat w hamburskiej firmie spedycyjnej. W latach 1911–12 odbył jako ochotnik roczną służbę wojskową na praskich Hradczanach. W 1911 r. ukazał się jego tomik wierszy »Der Weltfreund«. Od 1912 do 1915 r. był lektorem w wydawnictwie Kurta Wolffa w Lipsku. W tym czasie razem z Kurtem Wolffem i Maxem Brodem wydawał serię broszur »Der jüngste Tag«, które miały stać się forum nowej literatury, a z biegiem czasu stały się najważniejszym miejscem publikacji literatury ekspresjonistycznej.
Franz Werfel spotykał się w Lipsku z Rainerem Marią Rilkei zaprzyjaźnił z Karlem Krausem, z którym później się poróżnił. Werfel pisał również artykuły, podobnie jak Stefan Zweig, do węgierskiego niemieckojęzycznego czasopisma »Pester Lloyd«. W tym czasie opublikował także tomik wierszy »Wir sind« (1913).
W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim w wschodniej Galicji. Już w 1915 r. wydał pacyfistyczny dramat »Die Troerinnen des Euripides«. W 1917 r. przeniesiony został do Wojennego Biura Prasowego (niem. Kriegspressequartier) w Wiedniu i był wysyłany w misjach kulturalnych do państw neutralnych.
W listopadzie 1917 r. w Wiedniu poznał Almę Mahler-Gropius, wdowę po kompozytorze Gustavie Mahlerzei żonę Waltera Gropiusa. Od 1919 r. mieszkał razem z Almą, która w 1920 r. rozwiodła się z Gropiusem. W 1919 r. zmarł urodzony w 1918 r. przez Almę syn Martin Carl Johannes, który był przypuszczalnie dzieckiem Werfela. Pod jej wpływem Werfel wycofał się z życia publicznego i często podróżował m.in. do Włoch i Syrii. W 1925 r. odbył podróż do Palestyny.