Icchak "Antek" Cukierman

Icchak Cukierman, ps. Antek (hebr. יצחק צוקרמן) − członek Żydowskiej Organizacji Bojowej.

Był posiadaczem paszportu wystawionego przez Grupę Ładosia, co pomogło mu przeżyć wojnę. Był uczestnikiem udanego zamachu (24 grudnia 1942) na kawiarnię dla niemieckich oficerów „Cyganeria” w Krakowie, przy ul. Szpitalnej 38, w wyniku której zginęło 10 oficerów.

W trakcie powstania w getcie warszawskim, które wybuchło 19 kwietnia 1943, został oddelegowany na stronę aryjską gdzie pełnił rolę łącznika między Żydowską Organizacją Bojową (ŻOB) i Armią Krajową, dzięki czemu jako jeden z nielicznych przeżył likwidację getta warszawskiego po upadku powstania 16 maja 1943 r. Współredagował raporty konspiracji żydowskiej dla rządu polskiego w Londynie.

W 1944 roku, podczas powstania warszawskiego, dowodził plutonem żydowskim złożonym m.in. z ocalałych żołnierzy ŻOB-u w szeregach oddziałów Armii Ludowej na Starym Mieści. Po zajęciu przez Niemców Starego Miasta przeszedł na Żoliborz. Po kapitulacji tej dzielnicy ukrywał się wraz z kolegami (m.in. Cywią Lubetkin i Markiem Edelmanem) przy ul. Promyka 43. Zostali oni ewakuowani 15 listopada 1944 przez ekipę zorganizowaną przez personel szpitala Polskiego Czerwonego Krzyża z Boernerowa.

Po zakończeniu wojny był członkiem Prezydium Centralnego Komitetu Żydów Polskich. Tu m.in. organizował emigrację Żydów z Polski na zachód, ponadto – od lipca 1946 r. – wraz z Adolfem Bermanem i Bernardem Falkiem był członkiem Komisji Budowy Pomnika Powstania w Warszawskim Getcie, który został odsłonięty 19 kwietnia 1948 roku. W tym samym roku wyjechał do Izraela, gdzie 19 kwietnia 1949 r., wraz z żoną – Cywią Lubetkin, założył kibuc Lochame ha-Geta’ot (z hebr. Bojowników Getta). Był również jednym z założycieli Muzeum Bojowników Getta. W 1961 r. był świadkiem w procesie Adolfa Eichmanna.