Jakub Urbańczyk

“Miałem ci tyle do powiedzenia,
Tyle że dziś to już nie ma znaczenia.
Kiedyś myślałem, że to się nie zmienia,
To też się zmienia, lecz to bez znaczenia.
Którą z nich byłaś, gdzie się zgubiłaś,
Kto pozabierał słowom znaczenia.
Nie ma znaczenia, co nas pożera,
Nie ma znaczenia, jak kto umiera.
Kogo obchodzi, czy się bolało,
Chciałaś za dużo czy chciałaś za mało.
Nikt nie zapyta, nie ma już kogo,
Dałaś się tanio czy dałaś się drogo.
Czy źle zrobiłaś, choć chciałaś dobrze,
Nie ma znaczenia, ślub to czy pogrzeb.
Nie ma znaczenia już tak wiele rzeczy.
Co nie zabije, to nas pokaleczy.
Nie zagoi się nic i nie będzie wesela,
Szkoda, lecz dziś to już nie ma znaczenia.”

“Gdy życie was uwiera lub przerasta, uciekacie w heroiczne gesty. Budujecie sobie swoje własne królestwo, za które gotowi jesteście oddać życie, a my zostajemy same.”

“Nie płaczę po tobie, Ritigernie, już cały dzień.”