/1d5bd0a063da23b183a0e9cc79a88c1d/n/jerzy-ambroziewicz)
Polski dziennikarz. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Żołnierz Szarych Szeregów 1943–1945. Dziennikarz m.in. „Po prostu” (1953–1957) i „Argumentów” (1969–1973). Reporter polityczno-społeczny. Redaktor Naczelny Publicystyki Telewizji Polskiej (1973–1976). Korespondent Polskiego Radia i Telewizji Polskiej we Włoszech (1976–1979). Redaktor Naczelny Dziennika Telewizyjnego (1979–1980), Naczelny Redaktor Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego (1980–1983). Członek ZHP, OMTUR, ZMP, PZPR (członek Komitetu Warszawskiego PZPR 1979–1981).
11 marca 1956 roku wraz z Janem Olszewskim i Walerym Namiotkiewiczem był autorem artykułu "Na spotkanie ludziom z AK" zamieszczonego w tygodniku Po prostu. Później ten artykuł został umieszczony jako wstęp do książki pod tym samym tytułem, która ukazała się w 1956 roku.
Laureat licznych najważniejszych polskich nagród dziennikarskich, m.in. im. Juliana Bruna. Komandor, oficer i kawaler Orderu Odrodzenia Polski[1]. Autor kilkunastu książek (m.in. reporterskiej Zaraza z 1965 o epidemii czarnej ospy we Wrocławiu, Watykańskie ABC[3].) i setek artykułów publicystycznych. Twórca cykli telewizyjnych „Bez apelacji” (wspólnie z Ryszardem Wójcikiem) oraz „Godzina szczerości” (wspólnie z Januszem Rolickim). Po porzuceniu zawodu dziennikarskiego do śmierci dyrektor w firmie Sobiesława Zasady.
/9a502d33-90d0-47ac-bda1-4d3e812f71d9/n/zaraza)
/c33f8dbfb45b8ca7e411764c7bbee28f/n/gra)
/925772ed3434ce83f1268afc3d4e33c7/n/klucze-do-zdarzen)
/o-1202721/n/zawod-reporter-ambroziewicz)
