Katherine Center

Autorka, 52 lata 92 czytelników
Zostań fanem autorki:
8.0 /10
145 ocen z 4 książek,
przez 100 kanapowiczów
Urodzona 4 marca 1972 roku w USA
Amerykańska pisarka urodzona w 1972 roku. Ukończyła Vassar College i program Creative Writing Uniwersytetu w Houston. Center jest autorką kilku książek, które opisuje jako „słodko-gorzkie komiczne powieści”. Publikuje dla m.in. „Vanity Fair” i „USA Today”.Jest autorką bestsellerów „New York Timesa”.

Książki

To, co bliskie sercu
To, co bliskie sercu
Katherine Center
8.2/10

Cassie Hanwell wiedzie spokojne i poukładane życie. Pracuje w straży pożarnej w teksańskim mieście Austin i jako jedna z nielicznych kobiet regularnie uczestniczy w wielu akcjach. Pewnego dnia niesp...

Milion nowych chwil
Milion nowych chwil
Katherine Center
8.3/10

Główna bohaterka, Margaret, jest piękna, młoda i zdolna. Świat stoi przed nią otworem. Właśnie kończy studia i niebawem podejmie wymarzoną pracę. Na dodatek ma idealnego narzeczonego. Chip jest przys...

Będę twoim bodyguardem
Będę twoim bodyguardem
Katherine Center
8.1/10

Nowa książka autorki powieści: Milion nowych chwil, To, co bliskie sercu, To, czego pragniesz Hannah Brooks przypomina raczej przedszkolankę niż kogoś, kto mógłby zabić cię korkociągiem. Od lat p...

To, czego pragniesz
To, czego pragniesz
Katherine Center
7.2/10

Pełna uroku, podnosząca na duchu opowieść o poszukiwaniu radości w obliczu tragedii. Bije z niej kojące ciepło. Kirkus Powieść Katherine Center pokazuje, jak cieszyć się życiem mimo przeciwnośc...

Cytaty

Kwadrans przed czasem to pół godziny spóźnienia
„Owszem, na świecie jest mnóstwo niewyobrażalnego cierpienia. Ale nie będzie dobrze, jeśli z tego powodu nie pozwolimy sobie na nadzieję, miłość, odczuwanie rozkoszy. Przeciwnie, należy cieszyć się każdą drogocenną sekundą tych uczuć, które na nas spływają. Reakcją na zło tego świata nie powinien być strach przed miłością, lecz coś dokładnie przeciwnego. Powinno się właśnie kochać do szaleństwa, kiedy tylko można”
Zbyt wiele już przeżyłam, żeby nie pamiętać, że stale ocieramy się o śmierć. Wciąż tracimy tych, których kochamy. Rozczarowujemy się nawzajem, nie potrafimy drugiego człowieka zrozumieć. Gubimy się, czujemy się osamotnieni, ulegamy złości.
,, Przecież zawsze jakoś sobie dajemy radę, prawda?.... potrafimy raz za razem podnosić się po kolejnych ciosach i dalej robić swoje.’’

Komentarze