Lytton Giles Strachey

Angielski pisarz i krytyk. Zdobył sławę dzięki nowej formie biografistyki, w której psychologiczny wgląd i sympatia są połączone z lekceważeniem i kpiną.
Od 1899 do 1905, studiował w Trinity College Uniwersytetu Cambridge. Dzięki członkostwu w Towarzystwie "Apostołów" zaprzyjaźnił się z: G. E. Moore'em, Johnem Maynardem Keynesem i Leonardem Woolfem, a także z osobami spoza "Apostołów": Thoby-m Stephenem i Clivem Bellem, którzy wraz z siostrami Stephena: Vanessa Bell i Virginią Stephen (później Woolf) ostatecznie utworzyli Grupę Bloomsbury.
Od 1904 do 1914 recenzował książki i przeglądy dramatów dla magazynu "The Spectator", publikował poezję. Napisał ważną książkę dla krytyki literatury, "Landmarks in French Literature" (1912).
Podczas I wojny światowejbył obdżektoremi spędzał dużo czasu z ludźmi o podobnych poglądach, jak lady Ottoline Morelli członkowie Grupy Bloomsbury. Jego pierwszy wielki sukces i najbardziej znane osiągnięcie to "Eminent Victorians"(1918), kolekcja czterech krótkich biografii wiktoriańskich bohaterów. Z humorem, zaprezentował ich wady i to, co uważał za hipokryzję wiktoriańskiej moralności. W tym samym stylu napisał "Queen Victoria" (1921).