Cytaty Maria Rodziewiczówna

“Gwiazdy mrugały do niej: o, dziewczyno, i co warte twe życie po ten dzień, i jakaś ty dziś bogata - masz niebo w duszy! Podziękuj!”

“Słuchał ich rad i perswazyj, jak się słucha owadów podczas sjesty poobiedniej.”

“Chory, stary, brzydki, bez przyszłości. No, no! W takim dziurawym garnku siedzi moja dusza!”

“- Zatem Wentzel zgubiony! Ach, Jadziu, Jadziu! - zaczął i urwał.
- Zgubiony jest ten, kto nie ma honoru i zasad.”

“Kto cierpi upokorzenia, powinien je albo znosić cierpliwie, jeśli chce się poprawić, albo usunąć pełnie, gdy go to tylko drażni i obraża. Nie lubię wątpliwych pozycji i utyskiwań: to broń i położenie słabych istot.”

“Muszę wiele napędzić i wiele znieść, i wiele przepracować jeszcze; ledwie zacząłem żyć.”

“Jak to dobrze, że ja nie mam pieniędzy... mogę spać spokojnie.”

“U nas się nie sprzedaje pocałunków. Daje się je darmo, albo nie daje wcale.”

“Miłość miłości nierówna.”

“Zasady, rzeczywistość, wszystko zgasło, zbladło przed wielką potęgą, co się naigrawała z jej woli i tradycji: on ci nie wróg, on ci najmilszy na całym świecie, i choć może niewart, ale on ci pierwszy z ludzi, i choć ci ani swój mową ani życiem, choć on ciebie nie rozumie - ty go kochasz i kochać będziesz do śmierci, i nie ostoi się przed nim twa powaga ani duma, ani siła charakteru...”

“Kto ma z kim żegnać się, to szczęśliwy.”

“Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy.”

“Człowiek, który się wstydzi swego pochodzenia jest albo nikczemnym, albo słabym!”

“Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może.”

“Dlaczego nagle poczuł się tak biedny, tak sam, tak sierocy wśród swych bogactw, sławy i uwielbienia? - Sam nie umiał wyjaśnić sobie powodu tych uczuć. To tylko stało się dla niego jasne, że między nim a tym trojgiem ludzi, wśród których bawił, była przepaść, a w nią trzeba było rzucić i podeptać, żeby się zrównać, i ową sławę, i uwielbienie, i pychę, i klub, i przyjaciół, i kochanki – całe dwadzieścia siedem lat wieku – wszystko.”

“I tylko księżyc ich widział, i tylko ich słyszały słowiki ...”

“Wszyst­ko się zmie­nia i mody­fi­kuje sto­sow­nie do po­trzeb czasu i roz­woju ludz­ko­ści. Że też mogła się utrzy­mać dotąd tak bar­ba­rzyń­ska cere­mo­nia jak śluby mał­żeń­skie!”

“A gdy będziesz dzwon ulewał,
Czarodziejski dzwon,
Co by pieśni szczęścia śpiewał
Przecudowny ton -
To nie wrzucaj doń metali
Ani srebra, ani stali,
Ani w wrzątek strun lutnisty,
By dźwięk był jak lutnia czysty,
Ani ognia po iskierce,
Ale daj mu złote serce!...”

“To pan nie wiesz, co to jest miłość, gdy możesz rozumować.”

“Największy rozum – do czasu milczeć i do czasu mówić.”

“Nie wolno się gniewać: gniew, jak bumerang, wraca do tego, co go cisnął.”

“Polacy powinni się arystokratyzować, a nie chamieć.”

“Zima jak troska, długo trwa, a lato jak szczęście, mija chwilą”

“Zadaniem kobiety jest pamiętanie o drobiazgach. One stanowią o spokoju lub niepokoju domu, a dom to jest państwo”