Polski malarz, grafik, ilustrator, uczestnik wojny obronnej 1939 i powstania warszawskiego, profesor ASP.
Uczeń Władysława Skoczylasa i Tadeusza Pruszkowskiego, kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1928–1938 odpowiedzialny był za stronę artystyczną dziecięcych czasopism „Płomyczka” i „Płomyka”. Otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów i Spraw Wewnętrznych w Salonie Malarskim 1937.
We wrześniu 1939 brał udział w wojnie obronnej w szeregach 1 pułku szwoleżerów, a w 1944 na Mokotowie w czasie powstania warszawskiego był dowódcą OS V w stopniu porucznika.
Od 1956 był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Malował głównie sceny batalistyczne sławiące dzieje oręża polskiego i historyczne. Zajmował się również ilustrowaniem książek. Jego grafiki zawiera polskie opracowanie Kalevali dla dzieci autorstwa Janiny Porazińskiej.
Zaprojektował Order Budowniczych Polski Ludowej. Jest laureatem nagrody m.st. Warszawy.
Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Z powodu prac ekshumacyjnych na Łączce szczątki Michała i jego żony Stanisławy zostały ekshumowane, skremowane i złożone w grobie na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach, u boku jego brata Wacława.
W 1954 w 10. rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1980 otrzymał Order Sztandaru Pracy I klasy.