Paweł Apostoł

Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, Szaweł, hebr.‏שָׁאוּל התרסי‎ Szaul ha-Tarsi (ur. ok. 5-10 w Tarsie w Cylicji, zm. ok. 64-67 w Rzymie) – Żydz Tarsu, święty chrześcijański, męczennikza wiarę. Wprawdzie nie należał do grona dwunastu apostołów, ani uczniów Jezusa, jednak tradycja chrześcijańska nadała mu tytuł Apostoła Narodów. Przed swoim nawróceniem był faryzeuszemi prześladowcą chrześcijan. Stał za ukamienowaniem Św. Szczepan. Dokonał radykalnej konwersjiw następstwie nadprzyrodzonegowidzenia Chrystusapod Damaszkiem. Podczas swoich podróży misyjnychprzemierzył lądem i morzem ponad trzydzieści tysięcy kilometrów. W okresie od połowy lat 30. do połowy lat 50. naszej ery założył kilka wspólnot chrześcijańskich w Azji Mniejszej i Europie. Powszechnie uchodzi za twórcę uniwersalnego modelu Kościoła, w którym dostęp do łaskimają poganie na równi z wyznawcami pochodzenia żydowskiego. Jest autorem listówwchodzących w skład Nowy Testamenti jednym z głównych bohaterów Dziejów Apostolskich. Jego zaangażowanie ewangelizacjeuczyniło z chrześcijaństwa wyznanie o zasięgu globalnymi położyło fundament pod najtrwalszą rewolucję społecznąw historii. Zasługuje tym samym na miano drugiego po Jezusie założyciela chrześcijaństwa[2]. Odbiera cześć wraz ze Św. Piotrem Apostołem. Jest wymieniany w modlitwie eucharystycznej Kanonu Rzymskiego.