Bianka Rolando

Abrasz oznaczać ma w tkactwie niezamierzoną różnicę w odcieniach barwy przędzy widoczną we wzorze dywanu, ale – choć wątki tkackie przewijają się przez karty najnowszego tomiku Bianki Rolando – autor...

Najnowsza książka – artystki nagrodzonej w tym roku medalem Młodej Sztuki. „Biała książka” to poemat o śmierci i zaświatach, o przejściu w nieznane. Mówi o miłosierdziu i potępieniu, odwołując się ...

"Uchylają się ku mnie modrzewiowe korony w ich pniach gorzkie soki wzrostu, słyszę je Wewnętrzne przedzieranie się ku górze, płyną Na szczytach przechowywane są tajemnice których się nie zdradza z...

Ostańce to zbiór dwudziestu siedmiu wierszy, których osią jest wspólny, wielopoziomowy ruch i taniec. W tomie trącane i przywoływane są prace współtworzone m.in. przez takich artystów/artystki jak O’...

choszech (ciemność) Wszystko pogrąża się w tej ścianie, w tym wale przepełnionym martwą mową i nawiązywaniem Nie zniosłabym dawnego, taniego oszustwa kłamstwa, by niewolnika uczynić szczęśliwym I ...

Spady i skrawki po chlebach lepi się w małe podpłomyki. W książce „małe chlebki”, czy też „chlebki biedniejsze”, powstają, żeby nasycić, ale i podrażnić głód w podróżach przez przeróżnie migoczące mi...

Wielość, różność, osobność. Poezja kobiet – bo na pewno nie jest to 'poezja kobieca' – zebrana w tomie SOLISTKI nie broni się ani nie atakuje. SOLISTKI to brakujące ogniwo rozwoju poezji polskiej ost...

Poemat będący zbiorem rozmaitych form poetyckich, które ujawniają się w rysunkach, rebusach, figurach tanecznych, notacjach muzycznych, fotografii, ale też w prozie poetyckiej czy w rożnych formułach ...

„20 poetek, 2 poetów, niezliczona ilość zaskoczeń. Antologijne głosy splatają się ze sobą w mniej lub bardziej wyrazisty wzór. Poezja jest ważna – dotyka najmocniej i najcelniej wrażliwych, istotnych ...

Łęgi to zbiór wierszy, których scenografią jest las łęgowy, czasem Łęgi Dębińskie w Poznaniu. Właśnie tam stała od średniowiecza szubienica, spławiano kobiety oskarżone o czary, a na tutejszym stadio...