Światowej sławy polski filozof, uczeń Edmunda Husserla i przyjaciel Edyty Stein. Ingarden jako jeden z głównych przedstawicieli filozofii fenomenologicznej wniósł bogaty wkład w jej rozwój. Studiował filozofię i matematykę we Lwowie i Getyndze. Doktoryzował się u Edmunda Husserla w roku 1918. W latach 1925- 1944 był profesorem Uniwersytetu Lwowskiego, po wojnie profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1945–1946) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1946–1950 i 1956–1963). Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (od 1958)oraz wielu zagranicznych towarzystw naukowych. Również po przejściu na emeryturę nadal wiele publikował, brał udział w międzynarodowych kongresach, wygłaszał odczyty w Polsce i za granicą
Opublikował łącznie 224 prace, pisał głównie po polsku i niemiecku. Wiele jego dzieł doczekało się tłumaczeń na języki obce. Dokonał kilku przekładów na język polski (m.in. Krytyki czystego rozumu Immanuela Kanta ). Pozostawił bogatą spuściznę rękopiśmienną. Głównym przedmiotem badań Ingardena były zagadnienia z epistemologii, ontologii i estetyki. Był także autorem kilku prac z zakresu aksjologii, antropologii filozoficznej i filozofii języka. Swą działalność naukową rozwijał w opozycji do transcendentalnego idealizmu Husserla.
Mało znaną jego pasją była fotografia, wykonał przez 30 lat kilka tysięcy fotosów