/3dd56842a97fb6520a710f33c8c22192/n/tadeusz-stefan-zielinski)
Tadeusz Zieliński, jeden z największych uczonych polskich, to postać na tyle legendarna i fascynująca, że aż domaga się podjęcia próby zmierzenia z tą frapującą legendą uczonego i pisarza. Tym bardziej, że jego postać po II wojnie światowej została wyrugowana z panteonu polskich sław i przywracanie jej na Olimp to proces wymagający jeszcze wielu trudów. Wysiłki te związane są z lekturą ogromnej spuścizny naukowej i popularyzatorskiej, z międzynarodową kwerendą bibliograficzną, z badaniami biograficznymi. To wyprawa w niezwykły świat nie tylko starożytności Grecji, Rzymu i Jerozolimy, ale także w pasjonujący tygiel kultury i nauki przełomu XIX i XX wieku.
Tadeusz Zieliński był wszechstronnie wykształconym humanistą, niewątpliwie dzierżył przez długie lata zasłużony tytuł najwybitniejszego polskiego hellenisty. Pozostawił po sobie ogromną spuściznę naukową głównie w językach: polskim, rosyjskim, niemieckim i łacińskim. W latach trzydziestych ubiegłego stulecia kilkakrotnie kandydował do literackiej nagrody Nobla. Jako pierwszy uwydatnił odrębność budowy komedii staroattyckiej (różniącą się znacząco od tragedii) oraz zwrócił uwagę na związek komedii z folklorem. Sformułował tzw. „prawo niezgodności” u Homera, które twierdziło, że autor Iliady nigdy nie wraca do wcześniejszych wątków opowiadania, a działania równoległe przedstawia jako następujące po sobie.
Opowiadał się za psychologiczną analizą całości dzieła. Ukazał znaczenie Cycerona dla kultury europejskiej, odkrył charakterystyczną cechę jego mów, jaką było celowe wprowadzenie i stosowanie rytmiki. Jako jeden z pierwszych nakreślił tendencje rozwojowe religii rzymskich oraz ukazał ich pierwotną istotę i zmiany, jakim ulegały pod wpływem wierzeń Etrusków, Greków, religii orientalnych oraz chrześcijaństwa. Jego stosunek do antyku był „nienaukowy”, skrajnie emocjonalny. Nie był naukowcem, który bada „szkiełkiem i okiem”. Epokę antyku idealizował, greckich tragików często recytował ze łzami w oczach. Antyk stanowił dla niego uosobienie wszystkiego, co najlepsze, najszlachetniejsze w dziejach i dorobku ludzkości. Filhellenizm był dla niego swoistym wyznaniem wiary, drugim obok katolicyzmu, którego był gorliwym wyznawcą. Nie dziwi więc fakt, iż w jego umyśle zrodziła się idea dokonania swoistej syntezy tych dwóch kultur, religii i cywilizacji poprzez dowiedzenie „helleńskiego” rodowodu chrześcijaństwa.
Tadeusz Zieliński był wszechstronnie wykształconym humanistą, niewątpliwie dzierżył przez długie lata zasłużony tytuł najwybitniejszego polskiego hellenisty. Pozostawił po sobie ogromną spuściznę naukową głównie w językach: polskim, rosyjskim, niemieckim i łacińskim. W latach trzydziestych ubiegłego stulecia kilkakrotnie kandydował do literackiej nagrody Nobla. Jako pierwszy uwydatnił odrębność budowy komedii staroattyckiej (różniącą się znacząco od tragedii) oraz zwrócił uwagę na związek komedii z folklorem. Sformułował tzw. „prawo niezgodności” u Homera, które twierdziło, że autor Iliady nigdy nie wraca do wcześniejszych wątków opowiadania, a działania równoległe przedstawia jako następujące po sobie.
Opowiadał się za psychologiczną analizą całości dzieła. Ukazał znaczenie Cycerona dla kultury europejskiej, odkrył charakterystyczną cechę jego mów, jaką było celowe wprowadzenie i stosowanie rytmiki. Jako jeden z pierwszych nakreślił tendencje rozwojowe religii rzymskich oraz ukazał ich pierwotną istotę i zmiany, jakim ulegały pod wpływem wierzeń Etrusków, Greków, religii orientalnych oraz chrześcijaństwa. Jego stosunek do antyku był „nienaukowy”, skrajnie emocjonalny. Nie był naukowcem, który bada „szkiełkiem i okiem”. Epokę antyku idealizował, greckich tragików często recytował ze łzami w oczach. Antyk stanowił dla niego uosobienie wszystkiego, co najlepsze, najszlachetniejsze w dziejach i dorobku ludzkości. Filhellenizm był dla niego swoistym wyznaniem wiary, drugim obok katolicyzmu, którego był gorliwym wyznawcą. Nie dziwi więc fakt, iż w jego umyśle zrodziła się idea dokonania swoistej syntezy tych dwóch kultur, religii i cywilizacji poprzez dowiedzenie „helleńskiego” rodowodu chrześcijaństwa.
/754698ea-fed7-4eb8-b194-52b3221ef9f4/n/starozytnosc-bajeczna)
/34fcba2e-bdce-4a25-8d81-062031b93249/n/grecja-niepodlegla)
/db3a2e90-2ad5-4358-82f4-62d5ba133033/n/cesarstwo-rzymskie)
/o-442524/n/chrzescijanstwo-antyczne)
/22ce24204bc740fbd8d2996045f34994/n/chrzescijanstwo-starozytne-a-filozofia-rzymska)
/o-380015/n/hellenizm-a-judaizm)
/e0abe4ef-530f-4ecb-a16e-a560731f436e/n/hermes-trzykroc-wielki)
/o-592110/n/kultura-i-rewolucja-publicystyka-z-lat-1917-1922)
/78729e6e56fc2eb2a484342661f2ca05/n/legenda-o-zlotym-runie)
/o-380017/n/religia-cesarstwa-rzymskiego)
/o-380018/n/religia-starozytnej-grecji-zarys-ogolny-religia-hellenizmu)
/63b6de86-69dd-4e02-8df6-b8ca7b7a3664/n/rzeczpospolita-rzymska)
/754698ea-fed7-4eb8-b194-52b3221ef9f4/n/starozytnosc-bajeczna)
/34fcba2e-bdce-4a25-8d81-062031b93249/n/grecja-niepodlegla)
/63b6de86-69dd-4e02-8df6-b8ca7b7a3664/n/rzeczpospolita-rzymska)
/db3a2e90-2ad5-4358-82f4-62d5ba133033/n/cesarstwo-rzymskie)
/3dd56842a97fb6520a710f33c8c22192/n/tadeusz-stefan-zielinski "Tadeusz Stefan Zieliński")
/3dd56842a97fb6520a710f33c8c22192/n/tadeusz-stefan-zielinski "Tadeusz Stefan Zieliński")
