Tove Jansson

“Że też wszyst­ko, co emo­cjo­nu­ją­ce, musi się za­wsze koń­czyć, kiedy się już tego nie boimy i kiedy na­resz­cie mo­gła­by z tego wy­nik­nąć dobra za­ba­wa.”

“Je­że­li je­stem smut­na, to nie muszę tego uze­wnętrz­niać za po­mo­cą ko­kard­ki – po­wie­dzia­ła. – JE­ŻE­LI je­steś smut­na, to tak – rzekł Mu­mi­nek. – Ale ty nie je­steś smut­na. – Nie – pro­te­sto­wa­ła mała Mi. – Nie mogę. Mogę tylko być we­so­ła albo zła. Czy to wie­wiór­ce po­mo­że, że będę smut­na?”

“Na pierw­szej półce zna­lazł pu­deł­ko z tymi wszyst­ki­mi nie­po­trzeb­ny­mi rze­cza­mi, które cza­sem się przy­da­ją, a nawet są nie­odzow­ne.”