Studiowała polonistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1939–1941 pracowała w bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie. Podczas okupacji była współautorką radzieckiego szkolnego podręcznika literatury polskiej (Kijów 1940). Po zakończeniu II wojny światowej (1939–1945) mieszkała w Łodzi, pracowała jako redaktor w Spółdzielni Wydawniczej „Książka”, byłego lewicowego wydawnictwa „Książka” odtworzonego w 1944 pod patronatem PPR. Krótkotrwale na stypendium w Paryżu (1948), od 1949 mieszkała na stałe w Warszawie. W latach 1951–1963 wykładowczyni w Szkole Partyjnej przy KC PZPR.
Debiutowała w 1945 r. jako publicystka w łódzkiej gazecie partyjnej „Głos Ludu”. Tłumaczka literatury niemieckiej (J.W. Goethe, F. Schiller, R.M. Rilke), francuskiej i rosyjskiej, a także klasyków rzymskich z łaciny. Autorka publikacji o tematyce historycznej i historyczno-literackiej oraz licznych utworów dla młodzieży i dzieci. W tym zakresie współpracowała z kilkunastoma wydawnictwami, przede wszystkim jednak z „Książką i Wiedzą” (początkowo), później z „Naszą Księgarnią”, PIW i „Czytelnik”. Jako prozaik zaadaptowała dla młodego pokolenia (10–14-latków) m.in. mity greckie, rzymskie, dokonała także własnego przekładu Eneidy Wergiliusza. Dla dzieci wspólnie z Anną Milską opracowała i wydała w latach 1948–1988 wiele zbiorów przetłumaczonych baśni i podań różnych narodów, m.in. Pańćatantrę (1956).