/1c5b813827badb07c91c8aea1317fefa/n/wiktor-jerofiejew)
Wiktor Władimirowicz Jerofiejew (ros. Виктор Владимирович Ерофеев) – rosyjski pisarz i publicysta postmodernistyczny. Prowadzi własny program w kanale „Kultura” oraz nadaje autorską audycję w moskiewskim Radiu „Wolność”. Jeden z inicjatorów wydania almanachu „Metropol” w 1979 r.
W swych utworach posługuje się groteską i sarkazmem, miesza rzeczywistość z marzeniem sennym, a czytelnika poddaje ciężkim próbom wytrzymałości intelektualnej i obyczajowej; z bezwzględnością rozlicza się z rosyjską historią, mitologią i narodową megalomanią, a romantyczny motyw żywiołowej „rosyjskiej duszy” zmienia w gorzki obraz degeneracji i apatii.
Urodził się w rodzinie radzieckiego dyplomaty (a przedtem tłumacza Stalina), jako dziecko przez kilka lat mieszkał w Paryżu. Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim (1970), w 1975 został doktorem nauk filologicznych. W 1979 był jednym z inicjatorów wydania Metropolu, drugoobiegowego wydawnictwa, w którym poza cenzurą ukazały się teksty radzieckich pisarzy różnych pokoleń (w tym Jerofiejewa). Publikacja spotkała się z ostrą reakcją władzy - Jerofiejewa wyrzucono ze Związku Literatów i objęto zakazem druku (oficjalnie debiutował dopiero w okresie pieriestrojki), a jego ojca odwołano z placówki dyplomatycznej. Wiktor Jerofiejew (niespokrewniony z Wieniediktem) w prozie rosyjskiej uchodzi za skandalistę i prowokatora. Jego utwory są mocno nasycone erotyzmem, z sarkazmem rozlicza w nich rosyjską historię i mity. Bohaterką jego pierwszej powieści, Rosyjskiej piękności (przetłumaczonej na kilkadziesiąt języków), jest moskiewska prostytutka, w autobiograficznym Dobrym Stalinie kreśli ironiczny obraz radzieckiej wierchuszki zafascynowanej generalissimusem. Jerofiejew jest autorem libretta (napisanego w oparciu o opowiadanie o tym samym tytule) do opery Życie z idiotą Alfreda Sznitkego.
Urodził się w rodzinie radzieckiego dyplomaty (a przedtem tłumacza Stalina), jako dziecko przez kilka lat mieszkał w Paryżu. Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim (1970), w 1975 został doktorem nauk filologicznych. W 1979 był jednym z inicjatorów wydania Metropolu, drugoobiegowego wydawnictwa, w którym poza cenzurą ukazały się teksty radzieckich pisarzy różnych pokoleń (w tym Jerofiejewa). Publikacja spotkała się z ostrą reakcją władzy - Jerofiejewa wyrzucono ze Związku Literatów i objęto zakazem druku (oficjalnie debiutował dopiero w okresie pieriestrojki), a jego ojca odwołano z placówki dyplomatycznej. Wiktor Jerofiejew (niespokrewniony z Wieniediktem) w prozie rosyjskiej uchodzi za skandalistę i prowokatora. Jego utwory są mocno nasycone erotyzmem, z sarkazmem rozlicza w nich rosyjską historię i mity. Bohaterką jego pierwszej powieści, Rosyjskiej piękności (przetłumaczonej na kilkadziesiąt języków), jest moskiewska prostytutka, w autobiograficznym Dobrym Stalinie kreśli ironiczny obraz radzieckiej wierchuszki zafascynowanej generalissimusem. Jerofiejew jest autorem libretta (napisanego w oparciu o opowiadanie o tym samym tytule) do opery Życie z idiotą Alfreda Sznitkego.
/c320909e-d971-45f5-b2ac-412d2a72f4df/n/encyklopedia-duszy-rosyjskiej-romans-z-encyklopedia)
/o-93664/n/mezczyzni)
/905622e2-91d2-47d0-abb6-a82bfccdf7c8/n/rozowa-mysz)
/o-974333/n/zycie-z-idiota)
/o-9788307033044/n/akimudy)
/c2def3a7-f8dd-48fe-be80-7ebfb6e87f8d/n/cialo)
/o-4452/n/rosyjska-pieknosc)
/cb09b76d-f6b6-484d-9036-bd44912427cb/n/dobry-stalin)
/o-986659/n/rosyjska-apokalipsa)
/o-545504/n/swiat-diabla)
/a8b527d5-54f2-4443-a118-4f843ecf07e5/n/aleksy-losiew-czyli-rzecz-o-tytanizmie-xx-wieku)
/o-1209280/n/bog-x)
/o-956749/n/dobry-stalin-powiesc)
/o-983500/n/sad-ostateczny)
