Wojciech Skalmowski

Wojciech Jan Skalmowski (pseud. „Maciej Broński”, „M. Broński”, „Piotr Meynert”) – polski orientalista, literaturoznawca, eseista, pisarz, publicysta, krytyk literacki.

Syn lekarzy: Tadeusza Jana Skalmowskiego (1901–1978) i Heleny z d. Bieszk (1894–1976). Podczas II wojny światowej przebywał z rodziną w Sędziszowie k. Jędrzejowa. Po wojnie uczęszczał do gimnazjum i liceum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1951 do 1956 r. studiował orientalistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Był następnie stypendystą Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie, gdzie w 1960 r. uzyskał stopień doktora. Kilka lat później zrobił też doktorat na UJ. Od 1960 r. pracował w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego UJ, którą kierował Jerzy Kuryłowicz. W latach 50. i 60. publikował na łamach czasopism naukowych: „Folia Orientalia” i „Przeglądu Orientalistycznego”, a także recenzje książek na łamach „Tygodnika Powszechnego” (pod pseud. „Piotr Meynert”).

W 1968 r. wyjechał na stypendium naukowe do Iranu. Po wydarzeniach Marca 1968 zdecydował się pozostać na emigracji. W roku akademickim 1969/1970 był wykładowcą iranistyki na Uniwersytecie Harvarda (USA). Potem zamieszkał na stale w Belgii. Był profesorem Katolickiego Uniwersytetu w Lowanium, współtworzył sekcję iranistyki oraz był wykładowcą historii i kultury polskiej na slawistyce; od 1975 do 1998 był profesorem zwyczajnym w Departamencie Studiów Orientalistycznych i Slawistycznych.

Mieszkał w Brukseli. Żonaty (od 1970 r.) z Barbarą z d. Broel Plater.