Jego ojciec przez 21 lat był kierownikiem tamtejszej szkoły powszechnej (1914-1935) . Podczas pierwszej wojny światowej został jednak powołany do wojska, gdzie w międzyczasie trafił do niewoli rosyjskiej, z której powrócił, jak podaje kronika szkolna, na początku września 1918 roku.
Państwo Rychliccy mieli pięcioro dzieci: czterech synów oraz córkę Janinę.
Stanisław, był znakomitym aktorem teatralnym i przez kilka lat wykładowcą PWST w Krakowie. Wiesław i Zygmunt zostali inżynierami. Natomiast Zbigniew wybrał drogę artysty.
Na jego wrażliwość artystyczną duży wpływ miała kultura ludowa i dzieciństwo spędzone na wsi.
Po przeprowadzce rodziny do Krakowa, Zbigniew został wysłany do tamtejszego gimnazjum, a po jego ukończeniu podjął naukę w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych na Katedrze Grafiki Książkowej.
Trwała wojna, Rychlicki zatrudnił się w fabryce jako robotnik i studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych. Stanisław K. Stopczyk w artykule o artyście podaje, że ten plastyczny warsztat przydał się późniejszemu ilustratorowi przy podrabianiu pieczątek do fałszywych Kennkart.
Do PISP uczęszczał przez dwa lata i ukończył go w 1946 roku. To właśnie tam poznał swoją przyszłą żonę. PISP była to szkoła zawodowa, która przez niemieckiego okupanta otrzymała pozwolenie na kształcenie młodzieży. Zajęcia w niej prowadził znany i ceniony profesor ASP Witold Chomicz.
To właśnie w jego pracowni na Akademii Sztuk Pięknych już po wojnie w 1956, podobnie jak Maria Orłowska-Gabryś, zrobił dyplom z grafiki. Zresztą już wtedy miał obfity dorobek artystyczny, przechowywany w szufladzie. Mając 27 lat (w 1949 roku), zilustrował pierwszą książkę - „Pyza na Starym Mieście” autorstwa Hanny Januszewskiej.
W międzyczasie (1947-1948) wyjeżdżał do Łodzi, gdzie pracował przy produkcji filmów animowanych w Studiu Filmów Rysunkowych. Po powrocie do Krakowa ożenił się z Haliną i wspólnie znów wyjechali do Łodzi, a stamtąd, w 1949, przeprowadzili się do Warszawy. W stolicy artysta od razu trafił do „Naszej Księgarni”, w której pracował do końca życia.
Do roku 1951 Rychlicki pełnił funkcję kierownika artystycznego wydawanego dla młodzieży tygodnika „Przyjaciel”, później naczelnego grafika redakcji artystyczno-graficznej, a w roku 1972 został zastępcą dyrektora do spraw artystyczno-graficznych.
Zbigniew Rychlicki zilustrował 150 książek, w tym tytuły, na których wychowuje się już kolejne pokolenie. Był artystą znanym na świecie, pierwszym i jedynym Polakiem uhonorowanym prestiżową, międzynarodową Nagrodą im. Hansa Christiana Andersena.
Więcej szczegółowych informacji znajdziesz tu: https://nakanapie.pl/a/mistrzowie-ilustracji-rychlicki