Brzydula. Historia niekochanej recenzja

Istnieją książki, od których nie da się tak po prostu oderwać. Bez względu na wszystko. Czy czeka nas pranie, gotowanie, zakupy. „Brzydula. Historia niekochanej” należy właśnie do takich książek. Książek, które wywiercają w duszy dziurę. Nie byle jaką dziurę - małe okienko pozwalające nam dostrzec problemy, o których czasami w banalności i powtarzalności mijanych dni po prostu zapominamy.

Kiedyś utkwiło mi w pamięci jedno zdanie. Pytanie, które ktoś rzucił przelotem do innej osoby w pociągu. „Wiesz ile osób umiera codziennie, nie mając nikogo, kto byłby w stanie ich pokochać?” No właśnie, czy wiesz ile osób? Jesteś sobie w stanie wyobrazić, że ludzie umierają nie z powodu wypadków, śmierci naturalnej czy chorób – a z powodu nienawiści innych osób? Braku ich miłości. Jak bardzo można gardzić skórą powstałą z własnej skóry? Sercem, które przez dziewięć miesięcy nosiło się tuż pod własnym?

Constance Briscoe od najmłodszych lat spotykała się z przypadkami przemocy nie tylko fizycznej ale i psychicznej. Nieskończoną ilość razy słyszała, jak bardzo jest brzydka, głupia i niepotrzebna. Nic nie warta. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, co działo się w jej sercu, gdy matka znęcała się nad nią, karząc ją za najmniejsze, błahe wręcz przewinienia i błędy. Constance nie miała łatwego życia. W wieku 14 lat został porzucona, jednak zdana na siebie silna dziewczyna nigdy się nie poddawała. Dążyła wytrwale do spełnienia marzeń i lepszego życia.

„Brzydula. Historia niekochanej” to powieść bardzo inspirująca. Jest to książka, po której przeczytaniu spogląda się na okładkę nie myśląc o niczym innym. Pamiętam dokładnie chwilę, gdy skończyłam ją czytać i nie byłam w stanie pojąć tego, że przedstawiona historia to nie wymysł czyjejś wyobraźni, a prawdziwe wydarzenia. Nie byłam w stanie zrozumieć tego, że ktoś jest w stanie tak bardzo skrzywdzić drugą osobę. To tak jakby prywatny obóz koncentracyjny tyle, że zgotowany ręką własnej rodziny.

Sądzę, że historię tę powinien poznać każdy. Nie tylko po to, by zaznajomić się z mroczną stroną ludzkiej duszy i cierpieniem. Tak naprawdę po to, by zobaczyć jak wiele można osiągnąć, kiedy naprawdę się czegoś pragnie i nigdy nie poddaje.

Serdecznie polecam!