Nigdziebądź recenzja

Richard Mayhew prowadzi zwyczajne, dość nudne, życie. Gdy nie pracuje, spotyka się z przyjaciółmi i swoją piękną narzeczoną - Jessicą. Nie powinien na nic narzekać, ale nie czuje się szczęśliwie. Pewnego wieczoru, jednak, jego życie bardzo się zmienia. Richard spotyka na ulicy ranną dziewczynę. Mężczyzna pomaga jej i dowiaduje się, że istnieje inna rzeczywistość leżąca niedaleko świata ludzi - Londyn Pod. Nie może on w to tak do końca uwierzyć, zatem kiedy Door znika, kamień spada mu z serca. Anglik traktuje wydarzenia w Londynie Pod jako sen, toteż w poniedziałek jak zawsze idzie do pracy. Zapowiada się kolejny monotonny dzień... Ale nieoczekiwanie Richard zauważa, że nikt nie zwraca na niego uwagi, narzeczona go nie pamięta. Sytuacja robi się coraz gorsza, a po kilku podobnych epizodach Richard zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że przestał istnieć.

Nasz protagonista jest taki sam jak jego życie - nudny, miałki i nieinteresujący. O ile jemu można wybaczyć, że jest postacią nieco przeciętną, niewyróżniającą się, to o Door nie zapomnę chyba nigdy. Nie pamiętam już, kiedy aż tak bardzo zmarnowano potencjał ciekawie zapowiadającego się charakteru. Nie, Door nie jest bohaterką irytującą, lecz zbyt niewidoczną. Miałam wrażenie, że jest jedynie tłem bez żadnych przemyśleń i uczuć. Wiem, czepiam się, ale tylko dlatego, że wiem, iż autora stać na więcej. Neil Gaiman udowodnił, że umie stworzyć nietuzinkowe postacie. Pan Croup, Pan Vandemar i Markiz de Carabas to persony oryginalne, a na plus jest też fakt, że posiadają poczucie humoru i na każdym kroku udowadniają swoje uwielbienie do groteski. Podsumowując, wady bohaterów głównych są zgrabnie zatuszowane przez wyjątkowość postaci na drugim planie. Czyli, krótko mówiąc, nie jest źle.

Natomiast z czystym sumieniem mogę napisać, że akcja książki poprowadzona jest wyśmienicie, zatem nie mam jej nic do zarzucenia. Wciągające, nieprzewidywalne, lecz logiczne wydarzenia prowadzą do, trochę przewidywalnego, lecz dobrego, zakończenia. Jednak jeśli mam powiedzieć, co mi się najbardziej podobało, to z pewnością wykrzyknęłabym: Londyn Pod! Ten wyimaginowany świat to zdecydowanie najmocniejsza strona "Nigdziebądzia". Autor nadał temu miejscu jakieś życie, niespotykany charakter. Dzięki rozbudowanym opisom, można poczuć się tak jakby podróżowało się wraz z bohaterami przez mroczne, kryjące wiele zagadek, korytarze Londynu Pod .

"Nigdziebądź" to magiczna książka. Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałam z przeczytaniem tej powieści. Humor, akcja i bohaterowie to elementy, które pokochałam w "Nigdziebądziu". Myślę, że tę książkę po prostu trzeba znać, bo jest lekturą przyjemną, lecz nie odmóżdżającą. Neil Gaiman już raczej na stałe będzie jednym z moich ulubionych autorów. Polecam ten tytuł fanom fantastyki i osobom, które lubią osobliwe opowieści pełne przygód.