Skandalista recenzja

Z doświadczenia wiem, że romanse historyczne są przeważnie identyczne. Równią się jedynie postaciami, miejscem akcji i czasem motywami. Reszta schematycznie się powtarza. Ale i tak wiem, że wiele kobiet często je czyta, być może ze względu na lekkość i błahość wątków albo mało wymagającej fabuły. Dla mnie ten gatunek jest połączeniem dwóch innych moich ulubionych, dlatego w wolnych chwilach bądź dla relaksu sięgam po takie tytuły. Jednym z nich był „Skandalista” Nicoli Cornick, który z jednej strony nie pokazał niczego nowego lecz z drugiej zaciekawił mnie. I w tym miejscu ciężko ocenić, czy książka jest dobra, bowiem nic nowego nie pokazała, lecz dobry styl autorki czy też zawiłe i mało banalne intrygi pozwoliły choć trochę wybiec od schematu i stworzyć coś ciekawego…

Ben Hawskmoor to cyniczny uwodziciel, który dzięki powodzeniu u kobiet oraz wizytom na londyńskich salonach zyskał sławę i niesławę. Nie ukrywa, że od zawsze poszukuje bogatej dziedziczki, która zapewniłaby mu bogactwo. Kiedy jednak spotyka Catherine Fenton, coś się zmienia w nim samym. Między nimi rodzi się romans, który przeradza się w niebezpieczną i zawiłą grę. Nie wiadomo, czy tym razem miłość zwycięży bogactwo…

To już kolejne moje spotkanie z historycznym romansem. Dawniej podbierałam je z półki mamy, która akurat najbardziej ceni sobie ten gatunek. Pierwsze wrażenia z pewnością były pozytywne, później zaczęły się powtarzać i radość z lektury gdzieś zniknęła. Teraz staram się, jeśli już je wybieram, aby znaleźć w książkach coś nowego. Rzadko się to udaje, ale nie ustaje w próbach. „Skandalista” to właśnie kolejny tytuł, który „wypróbowałam” i muszę stwierdzić, że z jednej strony podobał mi się – lekkie podejście do tematu, wywiązanie się z obiecanek w opisie oraz napięcie i intrygi, jakie pojawiły się w fabule, dały mi odczuć satysfakcję po skończeniu lektury. Z drugiej jednak pozostaje ten niedosyt, jaki towarzyszy mi niezmiennie przy tego typu książkach. Być może znów nawalił ten system, gdzie wszystko jest identyczne (z wyjątkiem nazw) i znowu historia skończyła się powodzeniem. A jakaś odmiana przydałaby się.

Co jednak trzeba przyznać samej autorce – na pisaniu romansu historycznego zna się bardzo dobrze. Spodobało mi się, jak wspomniałam, jej podejście do tematu. Postarała się o w miarę wiarygodny wizerunek postaci, charakterystykę otoczenia oraz dobrze dobrane wątki z intrygami. Czasem nawet, o dziwo, natrafiałam na nietypowe i nagłe zwroty akcji, co również przypadło mi do gustu, bowiem przez chwilę choć mogłam polemizować, jak ta historia się skończy. I choć skończyła się tak, jak przewidziałam, jak można było przewidzieć, usatysfakcjonował mnie cały finisz powieści.

Trudno tutaj nie wymienić mniej pozytywnych aspektów tej książki, jednak co byśmy nie powiedzieli, wiadomo, że o to właśnie w romansach historycznych chodzi. Mianowicie o łatwe wątki, błahą historię, przewidywalny koniec, etc. Wiadomo, że przy takich historiach mamy się relaksować, a nie wysilać swoje rozumy, aby cokolwiek „załapać”, jednak czasem można by odbiec od standardowych schematów i dołożyć książkom więcej ikry. „Skandalista” posiada swoje dodatkowe atuty, jednak czy są one wystarczająco powalające na kolana? Obawiam się, że nie…

Powieść pani Cornick można zaliczyć do łatwych i przychylnych gustom czytelniczek. To książka niewymagająca, pozwalająca kobietom choć na chwilę oderwać się od rzeczywistości oraz pofantazjować o męskiej części bohaterów. „Skandalista” należy do ciekawych i wciągających książek, które szybko się czyta, wręcz błyskawicznie, jednak nie są na tyle dobre, aby wracać do nich niejednokrotnie. Można potraktować ją jako małą przygodę w czytelniczym świecie. Szczególnie polecam czytelniczkom, które lubią ten gatunek bądź gustują w niezobowiązujących tytułach – ta książka z pewnością Was nie zawiedzie. Mnie zaintrygowała, zaciekawiła, ale nie zwaliła z nóg. Ale dobrze ją wspominam. Z pewnością nie będę lub nie jestem w tym osamotniona.