Niektórzy na takie prawdziwe uczucie nie trafiają przez całe życie. Żyją jak ja, w dobrych związkach, i szanują, co mają. Ja trafiłam na to dwa razy, drugi raz po dwudziestu pięciu latach, zatem może zwyczajnie trzeba być wdzięcznym za to, co się dostało i wziąć z tego, ile się da. A jeśli się nie uda zabrać wszystkiego, trzeba to potraktować jako dar i znowu zasnąć. Ale póki co nie śpię, jeszcze nie.
Został dodany przez: @Mirka@Mirka
Pochodzi z książki:
Twarz, którą pokochałam
Twarz, którą pokochałam
Anna Wysocka-Kalkowska
8/10
Cykl: Mężczyzna bez twarzy, tom 2

Kontynuacja powieści "Mężczyzna bez twarzy" i dalsze losy Agaty, która na pewnym etapie życia zaczyna tęsknić za uśpionymi instynktami a pomaga jej w tym całkiem nieoczekiwane pojawienie się obcego m...

Komentarze