Stawiam krok za krokiem, zupełnie nie zastanawiając się, dokąd idę. Nogi prowadzą mnie same. Mój umysł tonie w gęstej mgle, a oczy zdają się nie dostrzegać niczego wokół. Dopiero gdy docieram na skraj lasu, uświadamiam sobie, gdzie jestem.
Został dodany przez: @maciejek7@maciejek7
Pochodzi z książki:
Czas motyla
Czas motyla
Martyna Senator
9.6/10

Czy lęk przed śmiercią powoli odbierze jej życie? Kornelia czuje, że niedługo straci swoją ukochaną siostrę, gdyż serce Alicji prawdopodobnie wkrótce przestanie bić. Choroba podporządkowuje życie ...

Komentarze