Cytaty #wojna

(...) widzi, jak wyrastają przed nią zaprzepaszczone szanse i jak mogliby uciec, wszystko to pył, wszystko to nicość w złudnej przeszłości, widzi siebie w jamie w ziemi i widzi najlepsze cząstki swojej miłości, widzi, jak jedno prowadzi do drugiego i jak jej życie zostało pochłonięte przez jakieś prawo silniejszego, które rządzi wszystkim, a ona jest niczym, tylko drobiną pyłu, maleńką plamką trwania (...).
(...) kiedyś wierzyłam w wolną wolę, gdybyś mnie zapytała przed tym wszystkim, to powiedziałabym ci, że jestem wolna jak ptak, ale teraz nie jestem już tego taka pewna, teraz nie rozumiem jak możliwa jest wolna wola, kiedy człowiek jest uwikłany w taką potworność, jedna rzecz prowadzi do następnej, aż to cholerstwo nabiera własnego rozpędu, i nic nie możesz zrobić, teraz widzę, że to, co brałam za wolność, było tak naprawdę tylko walką i że od początku nie było żadnej wolności (...).
(...) prorok nie śpiewa o końcu świata, lecz o tym, co już zostało uczynione, co będzie uczynione i co jest teraz czynione niektórym, ale nie innym, o tym, że świat raz po raz kończy się w jednym miejscu, ale nie w innym, (...) koniec świata to to zawsze wydarzenie lokalne, które przybywa do twojego kraju, odwiedza twoje miasto i puka do drzwi twojego domu, dla innych zaś staje się jedynie odległym ostrzeżeniem, krótkim przekazem w wiadomościach, echem zdarzeń, które przeszły do ludowych podań (...).
(...) historia to niemy rejestr ludzi, którzy nie wiedzieli, kiedy wyjechać.
19.30
Trzeba uważać na słowa bo
o nadużycie nietrudno na przykład
jakie ludobójstwo
gdy przecież zrzucili ulotki że zabiją
gdyby chcieli zabić to by nie zrzucali.
Uniwersum Don Brega, Afganistan, Kabul, rok 2021
Wypadłem z portalu i natychmiast zlokalizowałem dwa cele: trzydziestoletnią kobietę w szarym stroju oraz trzymającą ją kurczowo za rękę, sześcioletnią, przestraszoną dziewczynkę.
Aleksander miał rację: wszystko na zewnątrz działo się w śli­maczym tempie. Mogłem dokładnie zobaczyć, jak tworzy się fala uderzeniowa pochodząca z rozrywanego właśnie na kawały samochodu-pułapki. Było to fascynujące, powolne i groźne wi­dowisko, ale nie po to przeniosłem się do Afganistanu, żeby się na nie gapić.
Od razu podniosłem się z ziemi, podbiegłem do kobiet, które nawet chyba jeszcze nie zarejestrowały mojej obecności w tym czasie. Następnie w ułamku sekundy owinąłem je pasem ma­gnetycznym, po czym objąłem matkę z jednej strony, dziecko wziąłem na rękę z drugiej, a w końcu uruchomiłem siłowniki i napęd antygrawitacyjny w moim kombinezonie. Teraz tylko na­leżało wycelować w okno, które, dziwna sprawa, zrobiło się większe niż przedtem, jakby domyślało się, co chcę zaraz zro­bić. A ja musiałem już tylko przez nie przelecieć.
Szarpnęło trochę i polecieliśmy wszyscy troje, lądując pra­wie dokładnie w środku złotego okna, które nas połknęło. Udało się. Kobieta i mała zostały uratowane od śmierci. W os­tatniej chwili odwróciłem głowę i zobaczyłem jeszcze, że fala uderze­niowa, przed którą gięło się powietrze, dotarła już w miejsce, gdzie przedtem stała dziewczynka ze swoją mamą.
Portal zamknął się za nami.
Czytaj dalej
Ludzie ludziom ten los gotują. A Pan z nieba patrzy i kiedy czas nastanie, sądzić będzie. I sprawiedliwy będzie dla wszystkich. Dla Żydów i Niemców, dla Polaków i Ukraińców, a nawet dla Sowietów. Ot tak...
Kiedy trwa wojna, jedynie pewnym czasem jest ten, który jest tu i teraz.
Za pomocą przemocy, strachu, okrucieństwa i bezwzględnego posłuszeństwa okupant podporządkował sobie człowieka. Skrępował jego umysł i wolę. Zrozumieli, że muszą
zaakceptować rzeczywistość, uciszyć emocje i przetrwać.
Kto mieczem wojuje, ten nie ginie od uchylenia kapelusza.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl