“– Wiesz, co mó­wią? – za­py­tała z uśmie­chem, chcąc do­dać ko­le­żance otu­chy. – Na zła­mane serce naj­lep­sze są...? – Za­jęte ręce – do­koń­czyła pa­to­mor­fo­lożka. – Masz ra­cję. Nie ma co pła­kać nad roz­la­nym mle­kiem. Bie­rzemy się do ro­boty.”