“Zresz­tą nie od­po­wia­dał za to sam wy­gląd – sek­sa­pil Ca­me­lii brał się po czę­ści z pew­no­ści sie­bie i iro­nicz­ne­go po­czu­cia hu­mo­ru, któ­ry­mi ema­no­wa­ła. Jej ruchy miały w sobie kocią zmy­sło­wość. Nim znów się na­pi­ła, zwil­ży­ła usta ję­zy­kiem. Wi­dząc to, upi­łem spory łyk.”