Agnieszka Lingas-Łoniewska - polscy autorzy dla nakanapie.pl

Archer, trzymam za słowo:)
A teraz do rzeczy:
Zawsze mam zarys, szkic, drabinkę wydarzeń. Często też piszę kolejne rozdziały "na żywioł", natomiast czasami rozpisuję je wcześniej w moim "świętym zeszycie", jak go nazywam. Zależy od sytuacji.
Oczywiście, że mam chwile niemocy twórczej. Wiedzą o tym doskonale moi bliscy i przyjaciele. Jestem wtedy nie do życia. Marudzę, jęczę, stękam, albo chodzę z dołem i jestem paskudna. Wtedy zamykam laptopa, czytam, słucham muzyki, oglądam filmy i czekam, aż zła passa minie.
Do tej pory jakoś mijała...
I oby tak zostało:)

biedny ten empik będzie ;-)
też nie lubię dni niemocy :( zawsze jest tak, że mam mnóstwo pomysłów w głowie, siadam do lapka otwieram program i... nic :( absolutnie nic... szlag mnie wtedy trafia bo mam chęć pisania a wena odmawia współpracy :)

Wspomniała Pani, że pisze nową książkę z bohaterką o imieniu Agnieszka:-), czy może Pani zdradzić tytuł tejże książki? :)

Agnieszka będzie drugoplanową postacią, pojawiającą się w sumie pod koniec;) A książka nosi roboczy tytuł "Historia pewnego zakładu". I jest pozbawiona wątku sensacyjnego. Zmieniłam również trochę formę narracji i ta powieść jest pisana w 1 osobie, tak więc wydarzenia poznajemy z perspektywy głównego bohatera, Aleksa i głównej bohaterki, Sylwii.

Niedawno debiutowałam i mam pytanie natury technicznej.
Czy takie same nerwy ma się przy wszystkich pozycjach, czy jedynie przy pierwszej są takie emocje? Bo jeśli jest tak samo z każdą kolejną, to albo ja wysiądę na serce, albo mój mąż mnie wyeksmituje :)

Dziękuję bardzo za odpowiedź:) Jestem pewna, że nowa książka będzie tak samo dobra jak jej poprzedniczki:)

Miryanef to chyba zależy od człowieka. Z natury jestem raptusem i na wszystko reaguję bardzo emocjonalnie, więc mogę Ci powiedzieć, że z każdą kolejną książką jest gorzej. Bo co, jak będzie gorsza niż ta poprzednia? Bo co, gdy zawiodę czytelników? Ech... Łatwo nie jest:) Ale cóż... powiedziało się A, trzeba powiedzieć B:)
Magnolia, okaże się:)

No to eksmisja... jak nic.

hehehe, Miryanef, może się przyzwyczai;) Mój się przyzwyczaił, nie miał wyjścia:)

wiesz co... uzależniłaś mnie od swojej książki i przygód braci Borowskich i Kasi... nie mogę się od niej oderwać... gdybym nie szła zaraz do pracy to pewnie czytałabym dalej z zapartym tchem aż doczytałabym do końca... dziękuję :-)

Archer, to jedna z najbardziej przyjemnych wiadomości, jaka doszła do mnie dzisiaj:) To ja dziękuję i mam nadzieję, że po przeczytaniu "Zakrętów losu" nadal będziesz uzależniona:)

ale tu cisza nastała :-)

w takim razie ja pytam dalej: akcja książki "Zakręty losu" dzieje się we Wrocławiu - ale to druga część a pierwsza gdzie? też w pięknym Wrocławiu czy może w którymś miasteczku w pobliżu? a jeśli też we Wrocławiu to w której części? no i jeszcze mieszkania bohaterów są gdzie? w którym rejonie?

p.s.
Kocham Wrocław i mam tam rodzinę dlatego pytam z ciekawości, może akurat będę znała dzielnice ;)

Akcja "Zakrętów losu" dzieje się we Wrocławiu. Nie określałam szczegółowo dzielnicy, ale park, w którym poznali się główni bohaterowie, to Park Brochowski. A mieszkania Kaśki i Krzyśka są w sercu miasta czyli okolice Rynku i Uniwersytetu Wrocławskiego. W drugiej części sagi, czyli w "Braterstwie krwi" akcja będzie się rozgrywać i we Wrocławiu i w okolicach Lubina, a także w Krakowie. Natomiast w części trzeciej, gdy poznamy historię życia Lukasa i wyjaśnią się wszystkie tajemnice, związane ze starszym panem Borowskim i ze związkiem Łukasza z Gośką, poznamy wszystkie większe knajpki i dyskoteki Wrocławia, które funkcjonowały pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Oczywiście ze zmienionymi nazwami, ale łatwymi do rozszyfrowania.

Przed chwilą skończyłam czytać Pani książkę, "Zakręty losu" i zanim napiszę recenzję, chciałabym tylko tak na szybko wyrazić swój zachwyt, póki emocje nie opadły. :) Ta książka była dla mnie dużym zaskoczeniem, nie spodziewałam się wiele, a mimo wszystko otrzymałam niezapomniane wrażenia. Tak miło czytało mi się "Zakręty losu", że naprawdę żałuję, iż nie mam pod ręką drugiej części, na którą i tak muszę czekać. Gratuluję, ta lektura zdecydowanie zasługuje na uwagę. ;)

bardzo miła wiadomość, dziękuję Rebellish i z wielką niecierpliwością czekam na Twoją recenzję:)

Pani Agnieszko, czytam Pani książkę "Bez przebaczenia" i nie mogę się oderwać. Jest świetna. pozdrawiam.

Dziękuję bardzo:) Niezmiernie się cieszę, że ta historia Cię urzekła, gdyż w jej napisanie włożyłam wiele serca, nerwów i czasami łez:) I teraz mogę zdradzić, że zakończenie miało być całkiem inne i gdyby nie interwencja mojej mamy, która na bieżąco czyta moje teksty, mogło być... baaaardzo źle;)

Są ksiązki, które przeczyta się i wnet się o nich zapomina.Ale są książki, które siedzą w człowieku i nie dają o sobie zapomnieć. Przeżywa się je, zżywa z bohaterami. I taką właśnie książką jest "Bez przebaczenia". Polecam wszystkim!Lektura obowiązkowa

Miłość, mafia i zbrodnia. Często odnoszę wrażenie, że autorzy dopasowują konwencję, w jakiej tworzą do do siebie, własnej konstrukcji psychicznej, sposobu odbierania świata. To był Twój świadomy wybór od samego początku, czy gatunek wyłaniał się powoli w trakcie pisania?

To chyba zupełnie naturalne, że jeśli coś tworzymy, to idziemy w kierunku, który jest nam najbardziej bliski i czujemy się w nim po prostu dobrze. Tak też było ze mną, aczkolwiek poczyniłam kilka transformacji. Bo w moich książkach jest nie tylko akcja sensacyjna, ale także miłość i zupełnie nie pasujący romantyzm:) Jestem wielkim wrażliwcem, ale lubię akcję, sensację, lubię gdy coś się dzieje, coś, co czasami powoduje dreszcz niepokoju a nawet przerażenia. To ciągle się we mnie klaruje i staram się to uporządkować w głowie, gdyż znajduję się na samym początku pisarskiej drogi i mam nadzieję, że trafię tę swoją właściwą ścieżkę:)