Temat
Romek Pawlak - rozmowa nakanapie.pl
Postów na stronie:
2011-08-03 19:56
#
Dzisiaj (to nie pomyłka) zapraszamy Was do wirtualnego spotkania z Romkiem Pawlakiem, który sam o sobie pisze tak:
Napisałem kilka książek, więc niektórzy nazywają mnie pisarzem. Ale tak naprawdę cóż wielkiego zrobiłem? Michaił Bułhakow czy Zofia Kossak – to prawdziwi pisarze. Ja zaledwie wymyśliłem jakieś historie, zebrałem w pęczki liter, a później ktoś opakował je w papier i postawił na półce w księgarni. Życie pokaże, czy ze mnie pisarz, czy jeno nędzny grafoman.
Większość moich książek to fantastyka dla dorosłych, czasem humorystyczna, czasem serio, w kostiumie historycznym.
Niedawno zacząłem pisać dla dzieci – i nawet udało mi się zdobyć jakąś nagrodę. W rezultacie teraz jak siadam do pisania, to myślę o kolejnych książkach dla dzieci i młodzieży, czego wynikiem „Czapka Holmesa”, a wkrótce kolejne opowieści o dzieciach z osiedla zwanego Ćwierklańcem. Oraz kilka innych książek, nad którymi zastanawiam się, czy to naprawdę ja je napisałem? Hm, przecież nigdy nie byłem nastolatką!
Pracuję też nad klasyczną powieścią historyczną, bo uwielbiam je jako czytelnik, a mówią, że pisze się to, co samemu chciałoby się przeczytać.
Gdybym miał wybrać jakieś motto życiowe, to najpierw powiedziałbym: Lubię ciszę i spokój, a potem dodałbym, cytując Ingvara Kamprada, twórcę Ikei, że wolę być wolny, niż ważny.
Prywatnie lubię zieleń, zwierzęta – fascynują mnie humbaki – muzykę klasyczną, choć i rozrywkowa nie jest mi obca.
Autor książek (wybrane tytuły):
"Czarem i smokiem"
"Inne okręty"
Wilcza krew, smoczy ogień"
Miłek z Czarnego Lasu
„Czapka Holmesa”
"Przeskoczyć przez ogień"
Zapraszam do rozmowy. Autor będzie z nami, na kanapie, do poniedziałku.
Napisałem kilka książek, więc niektórzy nazywają mnie pisarzem. Ale tak naprawdę cóż wielkiego zrobiłem? Michaił Bułhakow czy Zofia Kossak – to prawdziwi pisarze. Ja zaledwie wymyśliłem jakieś historie, zebrałem w pęczki liter, a później ktoś opakował je w papier i postawił na półce w księgarni. Życie pokaże, czy ze mnie pisarz, czy jeno nędzny grafoman.
Większość moich książek to fantastyka dla dorosłych, czasem humorystyczna, czasem serio, w kostiumie historycznym.
Niedawno zacząłem pisać dla dzieci – i nawet udało mi się zdobyć jakąś nagrodę. W rezultacie teraz jak siadam do pisania, to myślę o kolejnych książkach dla dzieci i młodzieży, czego wynikiem „Czapka Holmesa”, a wkrótce kolejne opowieści o dzieciach z osiedla zwanego Ćwierklańcem. Oraz kilka innych książek, nad którymi zastanawiam się, czy to naprawdę ja je napisałem? Hm, przecież nigdy nie byłem nastolatką!
Pracuję też nad klasyczną powieścią historyczną, bo uwielbiam je jako czytelnik, a mówią, że pisze się to, co samemu chciałoby się przeczytać.
Gdybym miał wybrać jakieś motto życiowe, to najpierw powiedziałbym: Lubię ciszę i spokój, a potem dodałbym, cytując Ingvara Kamprada, twórcę Ikei, że wolę być wolny, niż ważny.
Prywatnie lubię zieleń, zwierzęta – fascynują mnie humbaki – muzykę klasyczną, choć i rozrywkowa nie jest mi obca.
Autor książek (wybrane tytuły):
"Czarem i smokiem"
"Inne okręty"
Wilcza krew, smoczy ogień"
Miłek z Czarnego Lasu
„Czapka Holmesa”
"Przeskoczyć przez ogień"
Zapraszam do rozmowy. Autor będzie z nami, na kanapie, do poniedziałku.
# 2011-08-03 19:56
Odpowiedz ▼
@Kobaltowa
804
książki
110 postów
2011-08-04 11:31
#
Ja jajajajaja!!! Ja się chciałam zapytać kiedy będzie więcej fantasy, dziękuję :)
# 2011-08-04 11:31
Odpowiedz ▼
W przyszłym roku. Wróciłem do fantasy historycznej w XV-XVI wieku, rzeczy o zakonie joannickim i smokach. To będzie kilka powieści i parę opowiadań, i chociaż trochę moja wyprawa w te klimaty przypomina wybieranie się przez sójkę za morze, to jednak obiecuję (dwa palce w górę), że w przyszłym roku coś się pojawi :)
Fantasy humorystycznej na razie za to nie przewiduję, wypaliłem się :)
Fantasy humorystycznej na razie za to nie przewiduję, wypaliłem się :)
# 2011-08-04 11:40
Odpowiedz ▼
2011-08-04 11:47
#
Bardzo ciekawe. Ogólnie XV i XVI wiek to dość interesujący czas.
Mam takie pytanie z innej kategorii.. Jak to było zabrać się za napisanie pierwszej książki? Było ciężko?
Mam takie pytanie z innej kategorii.. Jak to było zabrać się za napisanie pierwszej książki? Było ciężko?
# 2011-08-04 11:47
Odpowiedz ▼
Pierwszą wyrzuciłem do kosza :)
"Inne okręty", którą debiutowałem, a teraz właśnie ukazało się wznowienie (mocno zmienione), pisałem może nie z wielkim wysiłkiem, bo miałem już na koncie sporo opowiadań, ale za to długo, dwa-trzy lata.
"Inne okręty", którą debiutowałem, a teraz właśnie ukazało się wznowienie (mocno zmienione), pisałem może nie z wielkim wysiłkiem, bo miałem już na koncie sporo opowiadań, ale za to długo, dwa-trzy lata.
# 2011-08-04 12:00
Odpowiedz ▼
@fusmaczek
30 postów
2011-08-04 14:16
#
Czy trudno było wydać pierwszą książkę? Czy - ot, tak, wysłał Pan i przyjęli z zachwytem, czy trzeba było czekać, pukać, stukać, dopytywać? A czy teraz łatwiej jest wydać cokolwiek? Które z wydawnictw, z którymi Pan współpracuje, ocenia Pan najlepiej?
# 2011-08-04 14:16
Odpowiedz ▼
Ciężko było, bo wtedy polską fantastykę znów, po latach wydawania niemal wyłącznie tłumaczeń ze Stanów, dopiero dwa wydawnictwa zaczynały publikować. Tekst po przyjęciu trafił jeszcze do poprawek (nie była to redakcja). Ale wreszcie ukazał się w Runie :)
Teraz jest dużo łatwiej - no, może było do ubiegłego roku, bo aktualnie mamy potworne zamieszanie z VAT-em, decyzjami Empiku, etc, i debiutanci wypadają z planów wydawniczych. Ale ogólnie, jest duuużo lepiej i łatwiej niż kiedyś.
Które z wydawnictw oceniam najlepiej? Nie narzekam na żadne, ani na Akapit Press, gdzie publikuję książki dla młodzieży, ani na Ericę, ani na Naszą Księgarnię. Właściwie to je nawet polecam :)
Teraz jest dużo łatwiej - no, może było do ubiegłego roku, bo aktualnie mamy potworne zamieszanie z VAT-em, decyzjami Empiku, etc, i debiutanci wypadają z planów wydawniczych. Ale ogólnie, jest duuużo lepiej i łatwiej niż kiedyś.
Które z wydawnictw oceniam najlepiej? Nie narzekam na żadne, ani na Akapit Press, gdzie publikuję książki dla młodzieży, ani na Ericę, ani na Naszą Księgarnię. Właściwie to je nawet polecam :)
# 2011-08-04 14:30
Odpowiedz ▼
Cześć Romku, trzymam Cię za słowo, że ci Joannici wreszcie ujrzą światło dzienne. Tyle już o nich słyszałam i po zachęcającym opowiadaniu mój apetyt jest rozbudzony. Może i te moje fotki się do czegoś przydały, ;-) A jeśli z tego ma być kilka książek, to tym lepiej.
Mam pytanko o Twoją wycieczkę na obszar kryminalno-obyczajowy, czyli "Póki pies was nie rozłączy". Urocza książka - z uwagi na głównego protagonistę, ale nie tylko. Ma Twój niepowtarzalny styl, dużo ciepła i humoru.
Czy zamierzasz może kontynuować tę wycieczkę? Jak książka się sprzedawała? Jakie miała recenzje?
Mam pytanko o Twoją wycieczkę na obszar kryminalno-obyczajowy, czyli "Póki pies was nie rozłączy". Urocza książka - z uwagi na głównego protagonistę, ale nie tylko. Ma Twój niepowtarzalny styl, dużo ciepła i humoru.
Czy zamierzasz może kontynuować tę wycieczkę? Jak książka się sprzedawała? Jakie miała recenzje?
# 2011-08-04 14:53
Odpowiedz ▼
Cześć :)
Dzięki za dobre słowo o tej książce. Recenzje ma dobre, na ocenę sprzedaży za wcześnie, choć widać, że nie stała się wielkim bestsellerem :) ale nie wykluczam powrotu do Egona. Na razie, na dniach wychodzi "Związek do remontu", utrzymany w podobnych klimatach, obyczajowo-kryminalnych :) a piszę w tej chwili dużą, wielowątkową powieść pod roboczym tytułem "Rola życia", gdzie historie rodzinne, np. o Waculi, lekko nieudanej wersji Casanowy, przeplatają się ze współczesną opowieścią o kryzysie związku, romansie, przyjaciółce, która otwiera kwiaciarnię (chce nawrócić naród polski na ikebanę :D), i ściąga na siebie i Hankę kłopoty w postaci gangstera... Jak widać, pewien typ powieści obyczajowej, lekko humorystycznej, momentami poważnej, zamierzam kontynuować - to pewne :)
Dzięki za dobre słowo o tej książce. Recenzje ma dobre, na ocenę sprzedaży za wcześnie, choć widać, że nie stała się wielkim bestsellerem :) ale nie wykluczam powrotu do Egona. Na razie, na dniach wychodzi "Związek do remontu", utrzymany w podobnych klimatach, obyczajowo-kryminalnych :) a piszę w tej chwili dużą, wielowątkową powieść pod roboczym tytułem "Rola życia", gdzie historie rodzinne, np. o Waculi, lekko nieudanej wersji Casanowy, przeplatają się ze współczesną opowieścią o kryzysie związku, romansie, przyjaciółce, która otwiera kwiaciarnię (chce nawrócić naród polski na ikebanę :D), i ściąga na siebie i Hankę kłopoty w postaci gangstera... Jak widać, pewien typ powieści obyczajowej, lekko humorystycznej, momentami poważnej, zamierzam kontynuować - to pewne :)
# 2011-08-04 15:12
Odpowiedz ▼
@katarzyna.michalak
26 postów
2011-08-04 23:49
#
Ja chciałam nie tyle zapytać, co zaprotestować przeciw pomniejszaniu własnych zasług: Romek za "Miłka z Czarnego Lasu" otrzymał nagrodę IBBY - nie "jakąś tam" (jak sam napisał), a najbardziej prestiżową i najważniejszą dla autorów literatury dziecięcej. No. :)
# 2011-08-04 23:49
Odpowiedz ▼
No tak, cóż powiedzieć, prawda to jest :) i dodam, że się z tej nagrody bardzo cieszę, chociaż się jej nie spodziewałem :-)
# 2011-08-05 15:24
Odpowiedz ▼
@Tessiak
55
książek
393 posty
2011-08-05 15:32
#
Romku, gdzie znajdujesz natchnienie?
Masz 100 pomysłów na minutę, czy długo, długo nic a potem - bęc?
Masz 100 pomysłów na minutę, czy długo, długo nic a potem - bęc?
# 2011-08-05 15:32
Odpowiedz ▼
Mam mnóstwo pomysłów, często naprawdę niezłych - więcej niż jestem w stanie zrealizować. Notuję je, robię jakieś szkice - z części powstają potem książki, niektóre pomysły umierają, ustępują miejsca nowszym i lepszym :)
A natchnienie? Wydaje mi się, że jestem uważnym obserwatorem, więc czerpię je z życia, nawet jeśli przenikają do fantastyki. Z lektur... a czasem przychodzą znikąd, sam nie wiem skąd. Generalizując trochę, mam wrażenie, że jak się pisze, to pomysłów jest w bród, problem pojawia się przy selekcji.
A natchnienie? Wydaje mi się, że jestem uważnym obserwatorem, więc czerpię je z życia, nawet jeśli przenikają do fantastyki. Z lektur... a czasem przychodzą znikąd, sam nie wiem skąd. Generalizując trochę, mam wrażenie, że jak się pisze, to pomysłów jest w bród, problem pojawia się przy selekcji.
# 2011-08-05 15:40
Odpowiedz ▼
@Tessiak
55
książek
393 posty
2011-08-05 15:58
#
A czy są momenty w którym piszesz jak nakręcony i nagle pojawia się "pustka"? Co wtedy robisz? Masz jakąś super-metodę radzenia sobie z taką sytuacją?
# 2011-08-05 15:58
Odpowiedz ▼
Jasne, że takie momenty się pojawiają, człowiek się wypala, właściwie nie słyszałem o napisaniu powieści bez takich chwil, gdy trzeba się zatrzymać.
Ja to rozwiązuję prosto: zamiast na siłę zmuszać się do pisania dalej, idę do innego tekstu. Mnie służy pisanie na krzyż, czyli np. literatury obyczajowej, dla dorosłych, na przemian z rzeczami dla dzieci czy młodzieży. Po prostu sobie skaczę z kwiatka na kwiatek :)
Ja to rozwiązuję prosto: zamiast na siłę zmuszać się do pisania dalej, idę do innego tekstu. Mnie służy pisanie na krzyż, czyli np. literatury obyczajowej, dla dorosłych, na przemian z rzeczami dla dzieci czy młodzieży. Po prostu sobie skaczę z kwiatka na kwiatek :)
# 2011-08-05 16:03
Odpowiedz ▼
2011-08-07 08:48
#
Jestem świeżo po lekturze "Armii Ślepców" i nasunęło mi się takie pytanie. Nie dotyczące "Armii Ślepców".
Jak bardzo podobni są (główni) bohaterowie do autora? Czy podobieństwo (jeżeli jest duże) ułatwia pisanie, czy wręcz przeciwnie?
Jak bardzo podobni są (główni) bohaterowie do autora? Czy podobieństwo (jeżeli jest duże) ułatwia pisanie, czy wręcz przeciwnie?
# 2011-08-07 08:48
Odpowiedz ▼
Panie Romku podczas mojej wizyty u pana na Targach książki powiedział pan że będzie nowa strona w lipcu. Czy jest pan jeszcze w trakcie pracy nad stroną ?
# 2011-08-07 10:23
Odpowiedz ▼
Moi bohaterowie często mają jakieś moje cechy, ale nie zawsze - ja jestem przeciwnikiem biografizmu, czyli odczytywania tekstu literackiego przez życiorys autora. Jeśli muszę dać swojemu bohaterowi cechy, których nie posiadam i posiadać bym nie chciał, to dla dobra tekstu to zrobię :)
Choć oczywiście czasem świadomie coś wrzucę, np. w powieści "Póki pies nas nie rozłączy" bohater ma ze mnie pasjonowanie się koszykówką :) wtedy pisze się łatwiej.
Strona się wciąż robi. A właściwie dwie - bo dla cyklu o joannitach i smokach robi się strona odrębna, żeby tego nie mieszać. Mam nadzieję, że obie pojawią się we wrześniu.
Choć oczywiście czasem świadomie coś wrzucę, np. w powieści "Póki pies nas nie rozłączy" bohater ma ze mnie pasjonowanie się koszykówką :) wtedy pisze się łatwiej.
Strona się wciąż robi. A właściwie dwie - bo dla cyklu o joannitach i smokach robi się strona odrębna, żeby tego nie mieszać. Mam nadzieję, że obie pojawią się we wrześniu.
# 2011-08-07 13:49
Odpowiedz ▼
Hm, czyli do której jestem najbardziej podobny jako autor? Myślę, że do Pedro de Manjarresa z "Innych okrętów" (wznowienie, bardzo mocno zmienione i poprawione, od kilku dni można kupić). Właściwie trochę swojej filozofii życiowej włożyłem w jego usta, szczególnie dążenie do ciszy i spokoju w życiu, a wzgardę dla takiej ideowej szarpaniny, jaką uprawia jego antagonista w tej powieści.
Ale parę innych postaci też jest mi bliskich - i to bardzo. Na przykład smok Filippon ma nieco paradoksalne poczucie humoru, tu mu pożyczyłem trochę swojego.
Ale parę innych postaci też jest mi bliskich - i to bardzo. Na przykład smok Filippon ma nieco paradoksalne poczucie humoru, tu mu pożyczyłem trochę swojego.
# 2011-08-08 11:01
Odpowiedz ▼
Odpowiedź
Grupa
Autorzy
Wszystko o autorach
