Wiktor Trojan - rozmowa nakanapie.pl

No to ja pierwszy. Po komentarzach i recenzji byłoby mi głupio nie zacząć. No to pytanie primo:
" Axis mundi" to powieść piekielnie wielowątkowa i totalnie rozbudowana, czy trudno było to wszystko ogarnąć i się nie pogubić?

Witam serdecznie,

zapraszam do zadawania pytań. Wszystkich, którzy nie czytali jeszcze książki zapraszam również na moją stronę autorską: www.axismundi.org.pl lub/i na profil książki na facebooku http://www.facebook.com/pages/Axis-Mundi/160259900660436 - mam nadzieję, że zamieszczone tam informacje zainspirują Was do pytań.

Polecam również - choć to może mało skromne - recenzję "Axis mundi", która ukazała się między innymi w serwisie nakanapie.pl - bezpośredni link: http://nakanapie.pl/books/722260/reviews/8534.axis-mundi

Jestem do Waszej dyspozycji
Wiktor Trojan

Dzięki za pierwsze pytanie - już odpowiadam:
natura poskąpiła mi na wielu talentach... śpiewać nie umiem, liczę jak pięciolatek, tabliczki mnożenia nie znam ale na szczęście zwolnione miejsce całkiem dobrze wypełniło się myśleniem obrazowym. I w tym tkwi tajemnica "nie pogubienia się" w "Axis mundi" - ja po prostu widzę to jako jeden wielki schemat :) Pamiętasz może taką scenę w której Francis Walsingham rysuje schemat w którym łączy wszystkie postacie nicią relacji i oddziaływań - ów schemat to trochę artystyczny opis mojego sposobu procedowania.
Na marginesie - największe problemy miałem z rozrysowaniem i rozpisaniem wizji doktora Dee z podrozdziału "Creator mundi" - tam naprawdę trzeba było sensownie połączyć całą masę gnostycznych, alchemicznych i historycznych odniesień... do dziś zachowałem schemacik :)

To skoro nie ma pytań jeszcze takie ciekawostki w temacie pytania Maynarda - logika całej książki jest (wbrew temu, co powiedziałem o mojej umiejętności liczenia) skalkulowana na pewnym schemacie o w sumie matematycznym podłożu, przy czym zgodnie z ówczesnym (tj. XVI wiecznym) sposobem myślenia każda liczba coś oznacza. Piszę o tym, gdyż prawdziwą trudnością nie było zapanowanie nad wątkami i postaciami - tych w sumie nie jest znowu tak dużo - problemem było przyporządkowanie fabuły sztywnym ramom matematycznym. Na szczęście dla czytelnika jeśli nie interesuje go symbolika nie musi się w nią wdrażać - fabuła bez "magii liczb" pozostaje ta sama, choć na pewno straci się trochę wskazówek interpretacyjnych (ale może to i lepiej). Trochę więcej napisałem o tym w "ściągawce z symboliki" na mojej stronie autorskiej.

Dzięki. Wyczerpująco aż miło. No to może z innej beczki: Ulubieni autorzy literatury światowej? (po lekturze książki coś niecoś mi tam świta, ale...)

Wiesz, to cięższe pytanie niż by ci się zdawało. Patrzę na półkę... i hmmm... co by tu rzec. Pewnie Umberto Eco ale pamiętam, że i "Imię Róży" i "Wahadło Foucaulta" (które zresztą sobie obecnie odświeżam) nie poszło mi wcale tak łatwo. Można powiedzieć, że momentami zupełnie bez przyjemności. Za to "Baudolino" łyknąłem szybciutko i mięciutko a z kolei "Wyspy dnia poprzedniego" w ogóle nie zmęczyłem. Szczerze się przy okazji przyznam, że nie kończę 3/4 rozpoczętych książek... nie wiem, co o tym sądzić. Z drugiego bieguna przeczytałem też chyba wszystko Charlesa Bukowskiego - znaczy, że muszę go lubić... ale (zawsze jest jakieś ale) wkurza mnie ciągłe powtarzanie tych samych wątków w różnych książkach (ulubiona to "Z szynką raz"). Bardzo zacnie wciągnąłem Trylogię husycką Sapka - choć trochę irytowały mnie "czary mary" bo sądziłem (i sądzę), że bez nadprzyrodzonych zjawisk byłaby lepsza (choć pewnie nie byłby to już Sapkowski). Aaa - no i dla rozrywki (również intelektualnej) czytałem sporo Pratchetta. A co do literatury rozrywkowej to jednym duszkiem łyknąłem "Religię" Tima Willocka. Poza tym z ulubionych: Nick Cave (jako pisarz), trochę Marqueza a z polskich Pilch, Kapuściński no i Lem... o tak jakbym zapomniał o Lemie to by było nie fair :) To tak pokrótce.

Kurczę... to mamy całkiem podobną półkę. U mnie gości i Sapek i Eco a nawet Marquez i Lem. W sumie moje przypuszczenia się sprawdziły, oczywiście całkiem pozytywnie.
A zatem: O czym, tak pi razy drzwi, będzie nowa powieść czyli "Ostatnie pokolenie"?

Książka już jest (tyle, że nie wydana) i Pi razy drzwi to jest o przełomie technologicznym, który następuje na naszych oczach i jest moim zdaniem cholernie niedoceniany i przez zwykłych ludzi i przez inżynierów i przez większość futurologów. Jak oglądam programy popularnonaukowe czy czytam takież gazety i książki to wszędzie roi się od supernowoczesnych samochodów, samolotów, jakiś cudacznych cudów inżynierii rodem tak naprawdę z XIX wieku tyle że naszpikowanych nową technologią. Tymczasem ja uważam, że przełom polega na tym, że powstanie nowa jakość oparta nie na mechanice lecz na komunikacji, bo to jest dziedzina, która daje największy potencjał rozwojowy. Tyle teorii - a w "Ostatnim pokoleniu" przedstawiam konflikt (również kryminalno-sensacyjny żeby się nie nudziło) pomiędzy podobnymi do nas ludźmi żyjącymi w wirtualnym świecie (oni są tymi "Starymi") a nową rasą, która rodzi się na ich oczach i błyskawicznie ewoluuje do stanu, który ma być największym zaskoczeniem dla czytelnika.

Ojojoj coś mało chętnych do zadawania pytań. Czy to brak zainteresowania? Czy wrodzona nieśmiałość czytelników ambitnej literatury?

Z drugiej strony rozumiem - sam bym raczej nie uczestniczył w takim show, gdyby nie bezwzględne okoliczności naciskające autora bez promocji... niemniej jednak bardzo zachęcam i zniechęcam do stwierdzeń "łojojoj a o co to też można zapytać... przecie wszystko oczywiste".

No jakoś mało tych rozmówców, a niby u każdego w kolekcjach Eco i inni fachowcy oraz sterty powieści historycznych. Ten sam problem był z typami na najlepsze horrory ever. Każdy się chwali że jest specem od gatunku a jak przyjdzie co do czego to cisza i cykanie świerszczy.

Moje leci teraz więc pytanie (jakby to powiedział Mistrz Yoda): Jako autor-miłośnik historii, jakie wydarzenia historyczne uważasz za najważniejsze w dziejach Polski i Świata? (pojechałem po bandzie...)

To żeś pojechał... Ale odpowiedź po zawężenie pytania do naszej sfery kulturowej wydaje się dość prosta: zaadoptowane wiary chrześcijańskiej jako religii państwowej przez Konstantyna Wielkiego

Się zgadzam. Najlepsze, że on sam przekonał się dopiero na łożu śmierci a dzięki jego mamuśce po świecie krążyły liczne odłamki rzekomego Krzyża Świętego. Jeden nawet gości od kilkuset lat u nas na, nomen omen, Świętym Krzyżu.

Nawiązując do mojego wywodu o prozie grozy startuję z kolejnym pytankiem:
Czy autor "Axis Mundi" czytuje horrory?

No wreszcie krótka - choć pewnie niesatysfakcjonująca dla Ciebie - odpowiedź: nie.
ps. gdybyś mi polecił jakiś bez nieuzasadnionych racjonalnie czarów-marów, nielogicznych potworów i innych skrajnych nieścisłości to lecę do księgarni :)

Jak zawsze polecam klasyków E. A. Poe i H. P. Lovecrafta - nastrój, piękno języka pisanego, umiarkowana groza i niewygasające światowe uznanie mówią same za siebie. Więcej u mnie na jacthulhu.pl. Ale dosyć (niezamierzonej) autoreklamy.

Gdzie w najbliższym czasie możemy udać się na autorskie spotkanie i uzyskać autograf/dedykacje w naszym egzemplarzu "Axis Mundi"?

Dzięki za wskazania - Pana Poe nawet coś czytałem a Pana Lovecrafta obiecuje przyswoić (tym bardziej, że ze względu na nowo narodzone dziecko obawiam się, że będę potrzebować literatury łatwiej przyswajalnej).

Co do spotkania to obawiam się, że się nie doczekasz tym bardziej, że nie zależy mi na szerokim ujawnianiu tożsamości (Trojan to pseudonim). Na razie mam tylko zaproszenie do Łasku, gdzie muzeum im. Jana Łaskiego chce mnie "przesłuchać", pewnie na okoliczność obsmarowania ich we wstępie "Od autora" ;) .

Witam :) to ja z "grubej rury" teraz pociągnę. Nie da się nie zauważyć ciekawych wizji bohaterów po tym jak tylko spożyli to i owo :) Czy to waszmości (tu pytanie do autora) wybujała fantazja czy to tak troszkę z autopsji ? - a jak to drugie to gdzie "to" można dostać? (żarcik) :P

He he he... no ale faktycznie troszkę używek się w "Axis mundi" spożywa. Zacznę tak - według przynajmniej kilku teorii naukowych używki, szczególnie halucynogeny (ale też a może przede wszystkim alkohol) miały ogromy wpływ na początki ludzkich cywilizacji. Pozwalały oderwać się od codzienności, dotknąć absolutu oraz sprawiały wrażenie, że można przewidzieć przyszłość. W książce poznajemy dwie odmienne "subkultury" narkotykowe - pierwsza to pogańscy kapłani, którzy odurzali się w różnych celach a ja przedstawiam głównie odurzanie się w celu przepowiadania przyszłości oraz w celu zrozumienia jedności ze światem, naturą, duchami itd. Druga "subkultura" to angielscy magowie odurzający siebie i widzów w trakcie seansów spirytystycznych celem pełniejszego nawiązania kontaktu z aniołami jak też lepszego zrozumienia przekazu. W wszystkich przypadkach wizji starałem się opisać działanie konkretnych, istniejących i działających w określony sposób substancji (jedne wywołują wizje, inne tylko osłabiają racjonalność, czy wywołują wrażenie obecności sił wyższych). Wszystkie substancje wywołujące różne stany opisane w książce to "przetwory" z pewnych dostępnych już wówczas ziół i grzybów. Pewnym problemem dla bohaterów mogło być dotarcie do szałwii wieszczej, która to roślinka rośnie oryginalnie w górach Meksyku, jednak ten był wówczas już zdobyty więc tak wspaniały towar eksportowy mógł już trafić do wąskiej grupy uprzywilejowanych odbiorców.
A odpowiadając na pytanie o kwestie autopsji: jeden z moich ulubionych autorów Stanisław Lem zażywał LSD i stworzył genialny "Kongres futurologiczny" (nie wierzę, że na trzeźwo) ja z kolei starałem się żeby "Axis mundi" było jak najbardziej realistyczne pod każdym względem a zawsze uważałem, że lepiej sprawdzić niż wymyślać.
ps. Panie padrepadrewicz - tym pytaniem niebezpiecznie wysforował się Pan na prowadzenie w konkursie o książkę :)

Muszę zdementować plotki o tym, że Stanisław Lem brał LSD. Niektórzy autorzy, tacy jak Kamil Sipowicz twierdzą, że tak było, jednak okazało się to wielką ściemą. Polecam dokładne biografie Lema

Teraz ja :D. Mam nadzieję że jeszcze mogę...

Mówi się tu o "Ostatnim pokoleniu" oraz "licznych opowiadaniach" i że to wszystko "czeka na wydawcę". A czy są jakieś konkrety? Bo od kiedy w "Axis mundi" dopatrzyłam się malutkiego strzępku informacji o kolejnej książce z niecierpliwością jej wypatruje. A tak sobie zapisze w moim dziwnym kalendarzu i w razie braku wiadomości będę gnębić wydawnictwo tudzież samego autora :) (ach te moje skłonności prześladowcze).

A tak poza tym mam jeszcze takie nietypowe pytanie.
Czy podczas studiów miał pan zajęcia w Pałacu Zamojskich na Nowym Świecie?
(Będę chodziła korytarzami z uczuciem że Wiktor Trojan tez tedy spacerował :D)