Opinia na temat książki 27 śmierci Toby’ego Obeda

Kiedy myślę o najbardziej przerażającej książce w mojej bibliotece, to nie jest to żadna książka Kinga, Mastertona czy Koontza, ale właśnie reportaż Joanny Gierak-Onoszko.
I to nawet nie dlatego, że opowiada o niewyobrażalnych wręcz krzywdach jakich doznawali najmłodsi i najbardziej bezbronni. Najbardziej w tej książce przerażający jest ten mechanizm przemocy, w pełni akceptowalny przez struktury państwowe i kościelne. Mechanizm, w którym potwory stwarzały kolejne potwory, bo jak mówi jeden z ocaleńców „robimy, co nam robiono”, ale też mechanizm, który do dziś, skutecznie chroni sprawców i utrudnia dostęp do akt dokumentujących te nieludzkie zbrodnie. To co sprawia, że możemy patrzeć z nadzieją w przyszłość, to to, że Kanada, postanowiła z różnym skutkiem, ale jednak, zmierzyć się ze swoją przeszłością. Nie może być wielkim naród, który boi się swoich cieni.
„ 27 śmierci Toby`ęgo Obeda” to mocny cios, z którego pewnie przez wiele dni nie będę się mogła podnieść. Ale też chyba nie będę chciała, bo ta książka naprawdę zmusza do zastanowienia się nad wieloma aspektami życia m. In. nad językiem, którego się używa wobec ludzi, różniących się pochodzeniem, kulturą, kolorem skóry. Mądra, ważna, przerażająca książka. Polecam ją zwłaszcza tym, którzy uważają, że przecież klaps to nie przemoc. Tak to się zaczyna.