48 godzin

Uwielbiam czytać książki, które na każdym kroku potrafią mnie zaskakiwać. Nie umiem jednak jednoznacznie sklasyfikować jej do jednej dziedziny literatury. Podchodzi mi tu pod fantastykę, gdyż dzieciaki mają tutaj magiczne moce, a niektórzy nawet najprawdziwsze skrzydła. Mocno wieje tutaj thrillerem psychologicznym, gdyż nikomu tak naprawdę nie można tutaj ufać. Tajemniczy głos niszczy tutaj psychikę dzieciaków wyznaczając im zadania, które wykraczają po za normy osoby zdrowej psychicznie. Mamy też również zagadkową postać, która od razu wpada nam w oko i co jakiś czas wybiega przed szereg, lecz w tajemnicy. Jemu chyba ufałam tutaj najmniej. Z pewnością jest też po części kryminałem, gdyż wiemy, że jest prowadzone śledztwo w sprawie zaginięć tych dzieciaków, lecz większą część zajmują sceny od strony tych postaci, które są w zamknięciu. Widzę tu również literaturę młodzieżową, gdyż żadna z tych osób nie jest dorosła. Niby zostają porwani od momentu, kiedy zaczynają grać w dziwną grę, lecz Nela, główna bohaterka, tylko sprawdziła w internecie co to za gra i zniknęła. Obudziła się razem z innymi w dziwnym miejscu, który przypomina im szkołę. W sumie dopiero tutaj dowiadujemy się, że i ona posiada jakiś dar. W innych książkach postacie muszą się jednoczyć, by zwyciężyć w wyzwaniach, których są zmuszeni się podjąć. Tutaj natomiast muszą działać w pojedynkę, gdyż tak naprawdę chodzi o to, że muszą zabijać się wzajemnie. Niby jest to bardzo groźne, ale autor przekazał nam to w ...

Nela chciała tylko zasięgnąć informacji, o co chodzi w grze, przez którą giną nastolatkowe. Kiedy wygooglowała "48 godzin", nie spodziewała się, że jej ciekawość wciągnie ją w świat gry razem z trzynastką innych ciekawych nastolatków.
Gdy gra się zaczęła, wraz z nią walka o przetrwanie. Każdego dnia ktoś umrze i nieraz ich życie będzie leżało w rękach współuczestnika. Trzeba schować sumienie do kieszeni i wykonywać polecenia, które daje im zmutowany głos dyrektora.
Czy uda im się przejść przez trzynaście zadań? Ilu z nich polegnie?
-------
Spędziłam całkiem miło czas z tą książką. Styl autorki bardzo mi odpowiadał, wiec książka praktycznie sama się czytała. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, a autorka fajnie grała na naszym nosie i pozwalała wczuć się w akcję. Jednak można było dodać tutaj więcej mroczności, krwistości i trudniejszych wyzwań, bo pierwsze zadanie było mocne i spodziewałam, się że każde takie będzie, lecz czasami było za łatwo i za delikatnie. Super też był pomysł na dodanie obrazków z wyglądami postaci, do których wracałam przy poznawaniu nowych imion. Powiem szczerze, że nawet raz przyśniła mi się ta historia.