Opinia na temat książki Północ w Everwood

Północ w Everwood zachwyca okładką, a opis zaprasza do poznania tej bajkowej opowieści jeszcze bardziej. Ale po otwarciu czar pryska!

Everwood - zaczarowana kraina lodu i cukru, gdzie trafiają zbłąkani wędrowcy, cukrowy pałac, w którym zimno przeszywa aż do kości, cukierkowe komnaty zatrute niewypowiedzianymi okrucieństwami i brutalny król. Świat przedstawiony zachwyca, tego odmówić tej historii nie możemy.
To jakby mieszanka Dziadka do orzechów i Alicji w krainie czarów osłodzona cukrem i feministycznymi frazesami.

Jak dla mnie jest to historia bez finezji i polotu, nieco nudna, która z pewnością podzieli czytelniczy świat.
Mdła, nieco przewidywalna i banalna.
Najbardziej razi mnie ulokowanie akcji w okolicach 1906 roku i zestawienie jej ze współczesną bohaterką. Wiadomym jest, że w tym okresie nie znano jeszcze baletu Jezioro łabędzie, czy Śpiącej królewny, a tancerki występujące na scenie pochodziły z niższych sfer. Żadna dama, ani panienka wywodzącą się z dobrego domu nie podejmowała się tej roli.
Uważny czytelnik dostrzeże nieco absurdów.
Kreacja głównej bohaterki skrojona wedle współczesnej mody, Marietta walczącą z ograniczeniami własnej wolności zdecydowanie wyprzedzała swoje czasy.
Nieco kiczowata scena miłosna w zakończeniu przelała czarę goryczy.

Do dobrej literatury trochę tu zabrakło.