Północ w Everwood

Zawsze trzeba mieć marzenia i otaczać się wiarą w osiągnięcie wyznaczonego celu.

Marietta pochodzi z bogatej rodziny, a życie w luksusie ma swoje tradycje i postanowienia. I właśnie przez rodzinną etykietę dziewczyna otrzymuje zakaz tańca w balecie, który kocha całym sercem. Stara się jednak nie zważać na słowa ojca i dalej podąża za marzeniami.
Kiedy ćwiczy zauważa nowego sąsiada, który wydaje się niezwykle tajemniczy, on także zwraca na nią uwagę..
Kiedy ich ścieżki się spotykają, Marietta odczuwa dziwny niepokój w jego towarzystwie i w tajemniczej okoliczności przenosi się do magicznej krainy zwanej Everwood..

Lubię połączenia, w których to magia przenika do realnego świata, daje w ten sposób dodatkowy obraz do naszej wyobraźni i tworzy indywidualny klimat w lekturze. Magia jaka miała tutaj miejsce była niezwykle odczuwalna, wejście do baśniowej krainy oddała w zupełności swój czar. Jednak to, co może się okazać piękne i uwodzicielskie, w rezultacie może także być niepokojące i zdradzieckie..
Tak też bohaterka z powieści przez własną lekkomyślność i łatwowierność (czym mnie rozczarowywała) odkrywa tą mroczniejszą stronę baśniowej krainy..

"Marzenia mają moc. Kiedy naprawdę się w nie wierzy, odnosi się wrażenie, że nie ma na tej ziemi nic, czego nie można by osiągnąć."

Fabuła dość nieśpiesznie dąży do zakończenia, ale zapewnia przez to klimatyczne otoczenie, w które trafia czytelnik.
Szkoda tylko, że niektóre dialogi ...

Główną bohaterką jest Marietta utalentowana tancerka baletowa, niestety ze względu na czasy, w jakich żyje, niestety nie może pozwolić sobie na karierę zawodowej baletnicy. Bohaterka może ćwiczyć tylko do swoich 21 urodzin, po tym czasie oczekuje się od niej życia 'prawdziwej' kobiety, mąż dzieci i rola Pani domu, lecz ona sama dla siebie nie chce takiego życia. Gdy w jej życiu pojawia się Doktor Drossemeier myśli, że on jej pomoże w jej marzeniach. Och, wiele się nie pomyliła, ale czy wszystko pójdzie po jej myśli?
Gdy zaczynałam czytać, te pierwsze 30 stron był ciężkie ze względu na rodzinę dziewczyny, jej jedyne wsparcie to brat a rodzice, którzy dla dziecka powinni chcieć jak najlepiej, tutaj cały czas narzucali jej swoje wybory. Odpowiadaj za to czasy, początek 1900 roku dla kobiet był trudny.
Kreacja bohaterów bardzo mi się podobała, najbardziej polubiłam postaci z Everwood. Gdy Marietta przechodzi przez drzwi zegara, jej życie się zmienia i ten motyw baaardzo mi się podobał. Bawiłam się znakomicie, jest to idealna książka na ten długie wieczory. Czytając, potrafiłam się przenieść do tego wiecznie pokrytego śniegiem miejsca.

Jestem przekonana, że pojawi się drugi tom. Bardzo na to liczę, bo zakochałam się w tej historii i jestem ciekawa dalszych losów.

"Północ w Everwood” M.A. Kuzniar to czarująca zimowa baśń dla starszych czytelników.
Przykład fantastyki łączącej w sobie elementy baśniowości, a przy tym wciągająca bajka dla młodzieży i dorosłych.

***
1906 rok, zimowy wieczór gdzieś w Nottingham. Życie Marietty Stelle od dawna koncentruje się wyłącznie na jednym – od lat marzy ona bowiem o zostaniu baletnicą i staniu się słynną primabaleriną. Zbliżające się nieubłagalnie święta Bożego Narodzenia nie napawają jej jednak optymizmem – tuż po Nowym Rok Marietta wbrew własnej woli wyjść za mąż i poświęcić się roli matki i żony. Dziewczyna pogrąża się w rozpaczy, a jej głowę zaczynają nawiedzać coraz bardziej ponure myśli – zwłaszcza że presja rodziny na jej szybkie zamążpójście staje się nie do zniesienia.

Wszystko zmienia się w momencie, gdy znajdującą się w pobliżu domu Marietty kamieniczkę kupuje nikomu dotąd nieznany dr Drosselmeier. Niedługo po tym wydarzeniu tajemniczy doktor konstruuje scenografię do ostatniego występu baletowego Marietty. Scenografia ta w niczym nie przypomina jednak tych znanych dotąd baletnicy – jest ona bowiem miejscem zaczarowanym.

Kiedy wybija północ, scenografia niespodziewanie przenosi Mariettę do otoczonego ośnieżonymi jodłami cukrowego pałacu. Dziewczyna staje przed niezwykle trudnym zadaniem – musi bowiem jak najszybciej wydostać się z zamku. W przeciwnym razie będzie zmuszona już na zawsze zamieszkać w murach Everwood. Czy Marietta sprosta temu wyzwaniu?...

Północ w Everwood zachwyca okładką, a opis zaprasza do poznania tej bajkowej opowieści jeszcze bardziej. Ale po otwarciu czar pryska!

Everwood - zaczarowana kraina lodu i cukru, gdzie trafiają zbłąkani wędrowcy, cukrowy pałac, w którym zimno przeszywa aż do kości, cukierkowe komnaty zatrute niewypowiedzianymi okrucieństwami i brutalny król. Świat przedstawiony zachwyca, tego odmówić tej historii nie możemy.
To jakby mieszanka Dziadka do orzechów i Alicji w krainie czarów osłodzona cukrem i feministycznymi frazesami.

Jak dla mnie jest to historia bez finezji i polotu, nieco nudna, która z pewnością podzieli czytelniczy świat.
Mdła, nieco przewidywalna i banalna.
Najbardziej razi mnie ulokowanie akcji w okolicach 1906 roku i zestawienie jej ze współczesną bohaterką. Wiadomym jest, że w tym okresie nie znano jeszcze baletu Jezioro łabędzie, czy Śpiącej królewny, a tancerki występujące na scenie pochodziły z niższych sfer. Żadna dama, ani panienka wywodzącą się z dobrego domu nie podejmowała się tej roli.
Uważny czytelnik dostrzeże nieco absurdów.
Kreacja głównej bohaterki skrojona wedle współczesnej mody, Marietta walczącą z ograniczeniami własnej wolności zdecydowanie wyprzedzała swoje czasy.
Nieco kiczowata scena miłosna w zakończeniu przelała czarę goryczy.

Do dobrej literatury trochę tu zabrakło.

Ta piękna okładka przyciągnęła od razu jak ją zobaczyłam. Opis obiecywał historię, która mogła mi się podobać. Baśń dla dorosłych, czyli realizm mieszający się z magią. Jednak ta historia nie porwała mnie aż tak, chociaż miała ku temu duże predyspozycje.

Opowieść oparta jest na kanawie Dziadka do orzechów, ja tej historii nie znam, dlatego nie domyślałam się jak to się potoczy. Początek bardzo delikatny, ale ciekawy, szybko przeszedł do konkretniejszej akcji. Czuć było mroczny i niepokojący klimat, a to za sprawą Drosselmeiera. Bo już postać Marietty nie do końca przypadła mi do gustu. Dziewczyna chce podążać za swoimi marzeniami, jednak jest bardzo naiwna w swoich wyborach. Jednak możemy liczyć na przemianę bohaterki, bo przebywanie w magicznym świecie uświadomi jej co jest najważniejsze.

Ciężko powiedzieć, że jest to powieść mroczna czy tajemnicza, ale myślę że przypadnie do gustu osobom lubiącym takie nieśpieszne książki, które mają przesłanie. To idelana powieść na zimowy czas, na czytanie w leniwy wieczór.

Piękna okładka...
Zachęcające opinie...

Bajka dla dorosłych.

Dla Marietty Stelle taniec to wolność.
"Balet był złotym kluczem do jej własnego świata, świata, którego nigdy nie chciała opuścić."(str.20)

Miała wsparcie brata Frederica.
Ich rodzice mieli jednak inne plany wobec dorosłej córki. Chcieli wydać ją za mąż i dokładali starań w tym kierunku.

Do sąsiedniej kamienicy wprowadził się doktor Drosselmeier, twórca niesamowitych, magicznych przedmiotów. Przystojny, elegancki, bogaty i tajemniczy ... w Mariettcie wzbudzał niepokój.
Po odrzuceniu jego oświadczyn, za jego przyczyną trafiła do Everwood.
I wpadła z deszczu pod rynnę...
Bo magiczna, piękna kraina była też niebezpieczna. Ale też wiela się tu nauczyła o sobie.

Opowieść w klimacie świątecznym. Pełna magii, zapachu pierników i cukru.
Walki dobra ze złem. Światła i mroku. Przyjaźni i miłości w starciu z władzą i szaleństwem. Poszukiwania wewnętrznej odwagi do osiągania celów, swoich własnych.

Absolutnie nietuzinkowa.