A kiedy zniknie pustynia

Świat bez wody, bez jedzenia, bez książek, bez drzew.

Powieść A kiedy zniknie pustynia zrobiła na mnie wrażenie, jakiego się nie spodziewałam i zrodziła refleksje, o które siebie nie podejrzewałam. Jak dotąd to najlepsza książka przeczytana przeze mnie w tym roku. Polecam ją wszystkim, nie tylko młodzieży, do której jest skierowana.

Jeśli chcecie poznać szczegóły, zapraszam tu:

LetCentryczna --> Lubimy Czytać;
Moje książki - mój świat --> Fejsbuczek.

Pustynia, a na niej garstka ludzi walczących o przetrwanie.
Dwunastoletnia Samaa wraz z matką i innymi kobietami sprawuje obowiązki w obozie oraz dostarcza zupę dla najstarszej kobiety zwanej Pradawną. Dziewczynka nie lubi wysłuchiwać wspomnień staruszki, a wszystkie przywoływane nazwy nic jej nie mówią. Woli obserwować Łowców, mężczyzn, którzy wyruszają na dalekie wyprawy w poszukiwaniu jedynego zasobu do wymiany na pożywienie, jakim są drzewa.
Samaa postanawia wyruszyć w tajemnicy za Łowcami, aby przekonać się i zobaczyć na własne oczy drzewo, jednak pustynia skrywa zbyt wiele niebezpieczeństw, a sama dziewczynka znajduje się w sytuacji bez wyjścia..

Czytacie książki o tematyce futurystycznej? To już moja kolejna przeczytana tematyka, w której autorka Marie Pavlenko przedstawia wizję przyszłości po globalnym ociepleniu i braku tak ważnej dla świata natury.
Ludzie są autodestrukcyjni. Doprowadzają do tak wielu katastrof, że skutki widać gołym okiem na każdym kroku, co jest niebywale smutną informacją. W tej krótkiej powieści autorka ukazuje smutny świat, w którym człowiek całkowicie zatraca się w błędnych przekonaniach. Nie ufa starszej osobie znającej przeszłość, oddala się uznając inne rzeczy za wartościowe, jednak to właśnie cofając się w przeszłość tak wiele możemy jeszcze naprawić.
W książce nasza bohaterka uczy się przetrwania i przede wszystkim wartości jakie natura nam oddaje, a my powinniśmy bardziej doceniać jej dobroć. Jeśli jej zabra...

Opowieść z przyszłości. Że świata bez roślin, wody, zwierząt i ... książek.
Życie na pustyni nie jest łatwe. Plemię nakłada prawa i obowiązki, daje przywileje, określa zwyczaje i tradycje.
Samaa tam właśnie żyje. Ma dwanaście lat. W jej plemieniu kobiety zajmują się prowadzeniem gospodarstwa a mężczyźni walczą o przetrwanie...polują na drzewa.
Wypełniając obowiązek udała się wraz z Tewidą do namiotu odosobnienia -Murfy - gdzie przebywała Pradawna. Ona opowiedziała im o dawnym świecie, z lasami, wodospadami, jeziorami i zwierzętami, których obecnie już tu nie ma.

"Żywe drzewo jest życiem."( str.29)

Samaa marzyła o tym by zostać łowczynią. Potajemnie wyruszyła za karawaną. Sama. Na bezkresną pustynię.
Zgubiła się podczas burzy piaskowej, wpadła do szczeliny i znalazła... stojące, żywe DRZEWO a także najprawdziwszą WODĘ.

Dużo później odnajdują ja łowcy z jej plemienia...na szczęście albo raczej niestety...
Bo ona zrozumiała wszystko i uwierzyła a oni nie. Ale jeszcze nic straconego. Ona ich nauczy.

Mądra książka dla młodzieży i dorosłych, którym nie jest obojętny los naszej planety i nas samych. Bohaterka, która może być przykładem odwagi, determinacji, zaradności i pomysłowości.

Polecam, bo rewelacyjnie się czyta.

Dziękuję wydawnictwu Wydaje nam się za egzemplarz do przeczytania i serwisowi ...

"A kiedy zniknie pustynia" to książka bardzo krótka - szczególnie, jeśli uwzględnimy dużą czcionkę i szerokie marginesy. Ale nie zmienia to faktu, że jest niesamowicie treściwa.

Świat po katastrofie klimatycznej. Niekończąca się pustynia i drzewa jako towar luksusowy, który można wymieniać na wodę, tlen i jedzenie. To świat, w którym żyje Samaa - dziewczynka, która od zawsze chciała wraz z mężczyznami polować na drzewa. Oczywiście nie wolno jej - w końcu jest kobietą.

Ta książka niesamowicie daje do myślenia. Nie tylko w kwestii równouprawnienia, ale też - a może szczególnie - w kwestii zmian klimatu. Tego, jak bezmyślnie robimy różne rzeczy, nie myśląc o konsekwencjach. I tego, jak za jakiś czas może wyglądać nasz świat, jeśli nie będziemy zwracać na niego większej uwagi.

Autorka wykreowała cudowną młodą i mądrą bohaterkę, która uczy się obcować z naturą i szanować ją. Potępia chciwość i bezmyślność, jednocześnie dając czytelnikowi nadzieję.

Chociaż niepozorna, ta historia zrobiła na mnie duże wrażenie. Chętnie będę do niej wracać, a Wam z całego serca polecam się z nią zapoznać. To właśnie takie książki powinny być lekturami obowiązkowymi.

"Ojciec pokazał mi litery. Z czasem nauczył mnie, że z ich połączenia rodzą się różne myśli. Zresztą nie tylko myśli, ale i rzeczy."
☆☆
"- Nie. To drzewa utrzymują przy życiu, Solas. Zmieniają ziemię, dostarczają wody. Zwierzęta żyją w ich cieniu, przy nich się żywią, w nich odpoczywają i szukają schronienia. To drzewa czynią ten świat bogatym. Bez nich wszystko jest jałowe."
Nie dajcie się zwieść, ta niepozorna książeczka niesie ze sobą niezwykle ważne przesłanie odnośnie człowieka i natury, prosta w formie trafia w samo sedno tematu. Futurystyczna opowieść, która jest tak skromna jak to tylko możliwe, z jedną główną bohaterką, wokół której skupia się cała fabuła. I o dziwo sprawdza się to doskonałe, gdyż czyta się to z równym zaangażowaniem, co wielotomowe epopeje.
Nie spodziewałam się, że ta historia aż tak mnie poruszy, a przyznam, że na końcówce zaszkliły mi się oczy.
Ujmująca i dająca do myślenia lektura dla każdego czytelnika, niezależnie od wieku.

8,5/10 ✨

Pochłonęłam ją w jeden wieczór.

Jest krótka, ma ciekawą formę, a sam jej przekaz dogłębnie mnie poruszył. "A kiedy zniknie pustynia" to historia opowiedziana z perspektywy dwunastoletniej dziewczynki. Razem z nią śledzimy kolejne wydarzenia, podróżujemy i odkrywamy nieznane dotąd lądy. Jak na nasze obecne czasy jest ona niezwykle aktualna. Jej poetyckość i prostota sprawiły, że lektura upłynęła mi przyjemnie. Nie zabrakło także małych wzruszeń czy miejsca na refleksje. Będzie ona miała szczególne miejsce w moim sercu.