Akela

Choć tytuł zdaje się sugerować opowieść o psie, to jednak historia Akeli jest pretekstem do zanurzenia się w życie rodziny Śliwowskich.

Franciszek Śliwowski zostaje aresztowany, co w powojennej Polsce nie było to incydentalnym zjawiskiem, a o związki z podziemiem posądzano chętnie, co nie znaczy, że bezpodstawnie. Jednak to nie powieść o polityce i poglądach a o przyjaźni i miłości.
Kiedy w domu brakuje ojca, jego towarzysze dostarczają psa. Od teraz to Akela ma się troszczyć o bezpieczeństwo domowników. Dość szybko między Jurkiem (synem Franciszka) a owczarkiem rodzi się prawdziwa przyjaźń.

Historia ta porusza jeszcze bardziej, kiedy człowiek uświadamia sobie, że to opowieść o życiu dziadka Autora.
Poruszające dzieje rodziny na tle wydarzeń politycznych i społecznych. Do tego Akela, pies, który miał wcześniej swoje konkretne przeznaczenie.

Bardzo mnie ta książka dotknęła, dała sporo do myślenia, do zadumy nad tym jacy my ludzie jesteśmy, co potrafi nami kierować. Pokazała jak wiele znaczy przyjaźń i jak ważna jest dla nas miłość, przynajmniej dla wielu z nas.

Jestem pod wrażeniem sposobu narracji, trafnego balansowania między głosem dziecka a osoby dojrzałej. Przekonała mnie do siebie plastyczność opisów, lekkość pióra. Nie ma tu patetycznej mowy o ofiarności i walce z codziennością, jest obraz polskiej rodziny z Podlasia, ich radości i smutków. Wszystko to oddane w sposób prosty, ale bogaty w emocje.

Ode mnie puchate...

Dziś polecam książkę autorstwa Radosława Rutkowskiego pt. „Akela”. To niesamowita opowieść jak może urodzić się przyjaźń i to niezwykła. Człowiek a zwierzę, w tym przypadku owczarek niemiecki. O imieniu Akela. Brzmi tajemniczo? Bardzo dobrze, bo zachęcam z całego serca do przeczytania tej powieści. Autor w niesłychanie jedyny w swoim rodzaju sposób przedstawia lata powojenne i sytuację panującą na Podlasiu między społecznością, aż w końcu pojawia się Akela. Cóż niezwykłego w tym zwierzaku? Otóż wiele, ale żeby to poznać, trzeba zajrzeć na stronnice tej powieści. Wielu mędrców, uczonych próbowało pisać o przyjaźni. Najlepszą i nieodzowną częścią naszego życia jest właśnie ona. To niewidzialna do końca więź łącząca dwie istoty. Szczęściarzem ten, kto odnalazł ją i może mieć przy sobie. A czy będzie to drugi człowiek, czy pies, to zależy od nas. Kto nas wesprze, pocieszy i pomoże w różnych okolicznościach życiowych. Skarb to ta jedyna przyjaźń łącząca nasze całe życie. Warto mieć tego jedynego przyjaciela i być dla niego. Nieraz przyjaźń to uczucie, które zapowiada się niespodziewanie, innym razem widzimy, że zbliża się. Możemy zaufać drugiemu, powierzyć sekret, a może podać rękę. Te powstałe więzy to nierozerwalny dowód istnienia tej relacji. Nieraz mamy wokół nieprzychylnych ludzi, jak potoczą się losy Akeli i jego pana. Jak to się stało że pojawił się w życiu mieszkańców, czy razem dadzą radę, czy może wydarzy się coś niezwykłego? Żeby zgłębić ten sekret polecam powieść ...